وقتی فشار مداوم بر نقاط خاصی از بدن وارد می‌شود، کاهش جریان خون بافت آن ناحیه را دچار آسیب می‌کند که به آن زخم بستر یا زخم فشاری می‌گویند. پیشگیری از زخم بستر بسیار مهم است، زیرا درمان آن میتواند دشوار و طولانی باشد. در موارد شدید، زخم بستر حتی میتواند منجر به مرگ شود.
در این مطلب از اسنپ‌دکتر به بررسی علت‌ها، علائم، عوامل خطر و عوارض زخم بستر و همچنین برخی از روشهای پیشگیری از زخم بستر و درمان آن می‌پردازیم.
زخم بستر چیست؟
زخم بستر (Bed Sores) یا زخم فشاری (Pressure Sores)، آسیب به پوست و بافت زیرین آن است که بر اثر فشار یا ساییدگی مداوم ایجاد می‌شود. این نوع آسیب پوستی در افرادی که تحرک محدودی دارند، مانند سالمندان یا بیماران بستری و ویلچری، با سرعت بیشتری رخ می‌دهد.
پوست نواحی استخوانی مانند پاشنه پا، آرنج، پشت سر و دنبالچه بیشتر در معرض خطر زخم‌های فشاری قرار دارند. در صورت درمان نشدن این زخم‌ها، کمبود جریان خون میتواند باعث مرگ بافت آسیب‌دیده شود. درمان زخم بستر دشوار است و گاه عوارض جدی به همراه دارد.
علائم هشدار دهنده زخم بستر
برای تشخیص علائم هشدار دهنده اولیه زخم بستر، بررسی روزانه وضعیت پوست ضروری است. این علائم عبارتند از:
- تغییر در رنگ پوست: قرمزی، بنفشی یا کبودی به‌ویژه روی برجستگی‌های استخوانی
- آسیب یا تورم پوست: پارگی، تورم، درخشندگی غیرطبیعی یا نازک شدن پوست
- علائم عفونت: گرمی پوست، ترک‌خوردگی، پینه بستن و چروکیدگی پوست، خروج مایع چرکی یا چرک و خون از زخم
- تفاوت دما: گرم‌تر یا سردتر به نظر رسیدن ناحیه‌ای از پوست که دچار زخم بستر شده
- درد یا حساسیت: دردناک یا حساس بودن ناحیه زخم بستر به هنگام لمس آن ناحیه
زخم‌های بستر بسته به عمق، شدت و سایر ویژگی‌ها، به چند درجه طبقه‌بندی می‌شوند. میزان آسیب پوست و بافت میتواند از قرمزی و التهاب پوست بدون زخم باز، تا جراحت عمیق درگیر کننده عضلات و استخوان متغیر باشد. در صورت مشاهده علائم اولیه زخم بستر، حتما با یک پزشک مشورت کنید.
درجه‌بندی زخم بستر
اگر فرد برای مدت طولانی در بستر یا بی‌حرکت باشد، مناطقی از پوست او که به طور مداوم با تشک یا صندلی در تماس‌اند، شروع به تغییر رنگ می‌کنند. این تغییر رنگ نشان می‌دهد که پوست در معرض خطر زخم شدن قرار دارد.
زخم بستر بر اساس شدت در ۴ درجه طبقه‌بندی می‌شود:
- درجه ۱: تغییر رنگ پوست، که معمولا به رنگ قرمز، آبی، بنفش یا سیاه دیده می‌شود.
- درجه ۲: آسیب یا از بین رفتن بخشی از پوست که شامل بالاترین لایه‌های پوست می‌شود.
- درجه ۳: نکروز (مرگ سلولی) یا آسیب به ناحیه‌ای از پوست که محدود به لایه‌های پوستی می‌شود.
- درجه ۴: نکروز شدید (مرگ سلولی) یا آسیب به ناحیه‌ای از پوست و بافت‌های زیرین مانند تاندون، مفصل یا استخوان.
علل ایجاد زخم بستر و زخم فشاری
زخم بستر زمانی ایجاد می‌شود که فشار مداوم به پوست در یک ناحیه، جریان خون را در آن قسمت محدود کند. نداشتن تحرک طولانی‌مدت نیز میتواند پوست را در برابر آسیب‌های ناشی از فشار، آسیب‌پذیرتر کند. ۳ عامل اصلی زمینه‌ساز زخم بستر عبارتند از:
- فشار: فشار مداوم بر هر ناحیه‌ای از بدن میتواند خون‌رسانی به بافت‌های آن را کاهش دهد. خون‌رسانی، برای تامین اکسیژن و سایر مواد مغذی حیاتی به بافت‌ها ضروری است. در صورت کمبود این مواد مغذی حیاتی، پوست و بافت‌های اطراف آن به مرور زمان دچار آسیب می‌شوند و ممکن است از بین بروند.
نداشتن تحرک کافی، پوست را در برابر آسیب‌های ناشی از فشار، آسیب‌پذیرتر می‌کند. در افراد با تحرک محدود، فشار معمولا در مناطقی از بدن که با ماهیچه یا چربی پوشانده نشده‌اند و روی استخوان قرار دارند، بیشتر است. این نواحی، ستون فقرات، دنبالچه، کتف‌ها، لگن، پاشنه و آرنج‌ها را شامل می‌شود.
- سایش: سایش زمانی رخ می‌دهد که پوست با سطح زیرین یک جسم (برای مثال، لباس یا ملحفه) ساییده شود. این سایش، پوست‌های حساس را به‌ویژه در صورت مرطوب بودن، آسیب‌پذیرتر می‌کند.
- برش: برشی زمانی اتفاق می‌افتد که دو سطح در جهت مخالف هم حرکت کنند. برای مثال، زمانی که قسمت سر تخت بالا می‌رود، فرد ممکن است روی تخت به پایین سر بخورد. وقتی دنبالچه به پایین حرکت می‌کند، پوست روی استخوان ممکن است در جای خود باقی بماند و در جهت مخالف کشیده شود.
عوارض زخم بستر و زخم فشاری
زخم‌های فشاری درمان نشده، می‌توانند منجر به طیف گسترده‌ای از عوارض ثانویه شوند، از جمله:
- سلولیت (Cellulitis): التهاب بافت بدن که باعث تورم و قرمزی می‌شود
- آبسه (Abscess): تجمع چرک در زیر پوست
- عفونت استخوان و مفاصل: عفونت ناشی از زخم بستر ممکن است به مفاصل و استخوان‌ها سرایت کند
- سرطان سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma): زخم مارجولین (Marjolin ulcer) یک زخم بلندمدت و بدون بهبود است که میتواند به نوعی سرطان سلول سنگفرشی تبدیل شود
- سپسیس (Sepsis): در موارد نادر، زخم پوستی میتواند منجر به سپسیس شود که یک عارضه تهدید کننده حیات و ناشی از عفونت است
بنابراین عوارض ناشی از زخم بستر ممکن است جدی و حتی مرگبار باشد. توجه داشته باشید که با مراقبت‌های مناسب و پیشگیری به‌موقع، می‌توان از ایجاد زخم بستر و عوارض ناشی از آن جلوگیری کرد.
عوامل خطر زخم بستر
عوامل خطر زخم بستر عبارتند از:
- محدودیت در حرکت: احتمال ابتلا به زخم بستر در افرادی که تحرک محدودی دارند و نمی‌توانند به‌راحتی در حالت نشسته یا درازکش وضعیت خود را تغییر دهند، بیشتر است. مانند افرادی که به دلیل بیماری مجبورند مدت زیادی در یک وضعیت ثابت بمانند.
- بی‌تحرکی و فلج: این مشکل میتواند ناشی از سکته مغزی، آسیب شدید سر، آسیب نخاعی یا دلایل دیگر باشد.
- سن: پوست افراد مسن به طور طبیعی نازک‌تر و حساس‌تر است، به این معنی که احتمال ابتلای فرد مسن به زخم بستر در طول بستری طولانی‌مدت بیشتر است. بنابراین، افراد بالای ۷۰ سال بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلا به زخم بستر قرار دارند.
- کاهش حس لامسه یا ناتوانی در پاسخ به درد: آسیب نخاعی، اختلالات عصبی و شرایطی از این دست می‌توانند باعث کاهش حس لامسه شوند. در این صورت، فرد درد را احساس نخواهد کرد و نسبت به علائم هشدار دهنده و نیاز به تغییر وضعیت، آگاه نخواهد شد. برای مثال، افراد مبتلا به دیابت که دچار نوروپاتی (آسیب عصبی) هستند، بیشتر در معرض ابتلا به زخم بستر هستند.
- بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع: تماس طولانی‌مدت پوست با ادرار و مدفوع، آن را آسیب‌پذیرتر می‌کند.
- سوء تغذیه و کم‌آبی: بدن برای حفظ سلامت پوست و جلوگیری از تحلیل بافت‌ها، به میزان کافی مایعات، کالری، پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی نیاز دارد. سوءتغذیه و کم‌آبی میتواند منجر به نازک شدن پوست و خون‌رسانی ضعیف شود، به این معنی که پوست شکننده‌تر می‌شود.
- چاقی: اضافه وزن در ترکیب با مواردی مانند کم‌تحرکی، میتواند بر مویرگ‌ها فشار اضافی وارد کند و این امر باعث کاهش جریان خون به پوست می‌شود.
- بیماری‌های زمینه‌ای که بر جریان خون تاثیر می‌گذارند: مشکلات سلامتی که بر جریان خون تاثیر می‌گذارند، خطر آسیب بافتی مانند زخم بستر را افزایش می‌دهند. دیابت و بیماری‌های عروقی نمونه‌هایی از این نوع شرایط پزشکی هستند.
- مصرف سیگار: مصرف سیگار باعث کاهش خون‌رسانی به پوست می‌شود و در ترکیب با کم‌تحرکی، میتواند منجر به زخم بستر شود. همچنین روند بهبود زخم بستر در افراد سیگاری کندتر است.
- استفاده از صندلی چرخدار: اگر فرد از صندلی چرخدار استفاده می‌کند، بیشتر در معرض ابتلا به زخم بستر در قسمت‌هایی از بدن که روی صندلی قرار می‌گیرند، مانند دنبالچه یا باسن، کتف‌ها، ستون فقرات و پشت بازوها یا پاهاست.
- بستری بودن: در فرد بستری، زخم بستر میتواند در چند ناحیه ایجاد شود، از جمله: پشت یا طرفین سر، لبه‌های گوش، شانه‌ها یا کتف‌ها، استخوان لگن، پایین کمر یا دنبالچه، پشت یا طرفین زانو، پاشنه، مچ پا و انگشتان پا.
راهکارهای پیشگیری از زخم بستر و زخم فشاری
اگر به هر دلیلی برای مدت طولانی در تخت یا صندلی هستید، آگاهی از خطر ابتلا به زخم بستر بسیار مهم است. برای جلوگیری از آسیب پوستی، باید فشار را کاهش دهید، مدت زمان اعمال فشار را کم کنید و کیفیت پوست را بهبود بخشید. سطوح تخلیه فشار مانند تشک‌های مخصوص و بالشتک‌های صندلی چرخدار با توزیع یکنواخت فشار می‌توانند به کاهش فشار کمک کنند.
از وسایل نظارت بر آسیب فشار که میزان رطوبت پوست، حرکت بدن و فشار بین سطوح را اندازه‌گیری می‌کنند، استفاده کنید. این وسایل می‌توانند به پیشگیری از زخم بستر و آسیب‌های پوستی کمک کنند. نمونه‌ای از این وسایل، زیراندازهای حساس به فشار است که روی تخت یا صندلی چرخدار قرار می‌گیرد.
اگر در معرض خطر بالای ابتلا به زخم بستر هستید، ممکن است به ارزیابی پرستاری به صورت دوره‌ای نیاز داشته باشید. از آنجایی که ارزیابی دیداری پوست گاهی اوقات غیرقابل اعتماد است، تشخیص زودهنگام زخم بستر با استفاده از برخی فناوری‌های بالینی (وسایل کنار بستر یا تخت) میتواند به تسهیل اقدامات پیشگیرانه کمک کند.
لازم است تا فشار ناشی از وسایل پزشکی مانند لوله‌های اکسیژن، سوندها، گردنبندهای طبی، گچ و وسایل مهارکننده باید به حداقل برسد یا حذف شود. همچنین می‌توانید یک برنامه مراقبتی تنظیم کنید. این برنامه شامل موارد زیر خواهد بود:
- تغییر وضعیت بدن و استفاده از وسایل حمایتی
- مراقبت روزانه از پوست
- رژیم غذایی مغذی و تغییرات سبک زندگی
در ادامه، این برنامه مراقبتی را مفصل‌تر توضیح می‌دهیم.
تغییر وضعیت بدن و استفاده از وسایل حمایتی برای پیشگیری از زخم بستر و زخم فشاری
اگر از صندلی چرخدار استفاده می‌کنید:
- هر ۱۵ دقیقه یک بار وضعیت خود را در داخل صندلی تغییر دهید.
اگر بیشتر وقت خود را در تخت می‌گذرانید:
- حتما هر ۲ ساعت یک بار، حتی در طول شب، تغییر وضعیت دهید و از قرار گرفتن مستقیم روی استخوان‌های لگن خودداری کنید.
- برای کمک به کاهش فشار روی پوست، می‌توانید از بالش به عنوان محافظ نرم بین پوست خود و تخت یا صندلی استفاده کنید.
- همچنین، شیب سر تخت باید در زاویه ۳۰ درجه یا کمتر از آن تنظیم شود. در برخی موارد، بسته به شرایط پزشکی شما، ممکن است لازم باشد تخت تا کمترین درجه ممکن بالا رود تا از آسیب جلوگیری شود.
- هنگام خوابیدن به پهلو، بدن خود را در زاویه ۳۰ درجه قرار دهید.
مراقبت روزانه از پوست برای پیشگیری از زخم بستر
برای پیشگیری از زخم بستر و زخم فشاری، روشهای زیر را دنبال کنید:
- بررسی روزانه پوست: حداقل یک بار در روز پوست خود را از سر تا پا از نظر قرمزی یا تغییر رنگ بررسی کنید. توجه ویژه‌ای به نواحی که بیشتر در معرض زخم بسترند، داشته باشید. این نواحی عبارتند از:
– پاشنه و مچ پا
– زانوها
– لگن
– ستون فقرات
– ناحیه دنبالچه
– آرنج‌ها
– شانه‌ها و کتف‌ها
– پشت سر
– گوش‌ها
- حفظ رطوبت مناسب پوست: احتمال آسیب به پوستی که بیش از حد خشک یا مرطوب باشد، بیشتر است. بنابراین، حفظ رطوبت مناسب پوست اهمیت دارد. برای حفظ نرمی و جلوگیری از خشکی پوست، از محصولات مرطوب‌کننده استفاده کنید.
- پرهیز از ماساژ دادن نواحی استخوانی: از ماساژ دادن نواحی استخوانی خودداری کنید، زیرا پوست این نواحی بسیار حساس است.
- رفتار ملایم با پوست: برای کمک به پیشگیری از زخم بستر، با پوست خود به ملایمت رفتار کنید:
– هنگام شست‌وشو، از لیف یا پارچه نرم استفاده کنید و پوست خود را با شدت اسکراب نکنید.
– هر روز از کرم مرطوب‌کننده و محافظ پوست استفاده کنید.
– نواحی زیر سینه و کشاله ران را تمیز و خشک نگه دارید.
– از پودر تالک یا صابون‌های قوی استفاده نکنید.
– سعی کنید هر روز حمام یا دوش نگیرید، زیرا این کار میتواند پوست شما را بیشتر خشک کند.
تغيير سبک زندگی برای پيشگيری از زخم بستر
رعايت موارد زير میتواند به پيشگيری از زخم فشاری کمک کند:
- رژيم غذايی سالم و مغذی:
– از يک رژيم غذايی متعادل حاوی پروتئين، چربی، کربوهيدرات و مايعات (آب) پيروی کنيد.
– در صورت نياز، با پزشک خود در مورد مصرف مکمل‌های ويتامين و مواد مغذی (مانند زینک و آنتی‌اکسيدان‌ها) مشورت کنيد.
– اگر دچار سوءتغذيه يا در معرض خطر سوءتغذيه هستيد، بايد مصرف پروتئين، مايعات و انرژی را افزايش دهيد.
- وزن مناسب: اضافه وزن یا کمبود وزن شدید میتواند خطر ابتلا به زخم بستر را افزايش دهد. بنابراين، داشتن وزن مناسب برای پیشگیری از این عارضه ضروری است.
- رعايت بهداشت: به رعايت بهداشت مانند تميز نگه داشتن پوست و اندام‌ها توجه داشته باشيد. بعد از ادرار کردن یا اجابت مزاج، آن ناحیه را به‌سرعت تمیز و خشک کنید. در مورد استفاده از کرم‌های محافظ پوست در این ناحیه، با پزشک خود مشورت کنید.
- فعاليت بدنی: در صورت امکان، فعاليت بدنی داشته باشید.
- ترک سيگار: از همین امروز مصرف سيگار را قطع کنيد.
- پوشیدن لباس‌های مناسب: از مناسب بودن لباس‌هایتان برای جلوگیری از ایجاد زخم بستر مطمئن شوید:
– از پوشیدن لباس‌هایی با درزهای ضخیم، دکمه یا زیپ‌هایی که روی پوستتان فشار وارد می‌کنند، خودداری کنید.
– لباس‌های خیلی تنگ نپوشید.
– از چروک شدن یا جمع شدن لباس در نواحی تحت فشار بدن جلوگیری کنید.
نکات مهم برای استفاده‌کنندگان از ویلچر
تنظیم ویلچر:
- اندازه مناسب: از متخصص توانبخشی یا پزشک خود بخواهید سالانه ۱ یا ۲ بار، اندازه ویلچر را با بدن شما تطبیق دهد. این کار باید به طور مرتب و به‌ویژه در صورت تغییر وزن شما انجام شود.
- بررسی فشار: اگر در هر ناحیه‌ای از بدن خود به هنگام استفاده از ویلچر احساس فشار می‌کنید، حتما از فیزیوتراپیست یا پزشک خود بخواهید ویلچر شما را بررسی کند.
- کاهش فشار: از یک نشیمن مناسب از جنس فوم یا ژل برای ویلچر خود استفاده کنید تا به کاهش فشار روی پوست کمک کند. از کوسن‌های دوناتی شکل که فشار را در ناحیه‌ای خاص متمرکز می‌کنند، استفاده نکنید.
تغییر وضعیت روی ویلچر:
- برای حفظ جریان خون و جلوگیری از راکد ماندن آن در نواحی خاص، هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در حالت نشسته روی ویلچر، وزن خود را جابه‌جا کنید. این کار را می‌توانید با خم شدن به جلو، متمایل شدن به یک سمت و سپس سمت دیگر انجام دهید.
- برای نشستن و بلند شدن از روی ویلچر، حتما از دست‌های خود استفاده کنید. به هیچ وجه خودتان را روی کف نکشید. در صورت مشکل در انتقال، از یک متخصص توانبخشی بخواهید روش صحیح را به شما آموزش دهد. اگر فرد دیگری شما را جابه‌جا می‌کند، حتما نحوه صحیح انتقال از روی ویلچر را به او آموزش دهید تا از وارد شدن فشار نامناسب به بدنتان جلوگیری شود.
نکات مهم برای پیشگیری از زخم در زمان بستری
تجهیزات مناسب:
- تشک و بالش: از تشک فوم، ژل یا هوا استفاده کنید تا فشار به طور مساوی در بدن شما توزیع شود. برای کمک به جذب رطوبت و حفظ خشکی پوست، از پدهای مخصوص در زیر باسن خود استفاده کنید.
- بالش‌های حمایتی: بین قسمت‌های بدن خود که در حالت درازکش، روی هم یا روی تشک فشار وارد می‌کنند، از بالش‌های نرم یا قطعات فوم استفاده کنید. این کار به کاهش فشار و بهبود گردش خون در آن نواحی کمک می‌کند.
وضعیت‌های خواب:
- خوابیدن به پهلو: هنگام خوابیدن به پهلو، یک بالش یا فوم نرم بین زانو و مچ پاهای خود قرار دهید تا از فشار به این نواحی کاسته شود.
- خوابیدن به پشت: در حالت خوابیده به پشت، از بالش یا فوم در این نواحی استفاده کنید:
– زیر پاشنه پا یا زیر ساق پا
– زیر ناحیه دنبالچه
– زیر شانه‌ها و کتف‌ها
– زیر آرنج‌ها
نکات کلی:
- زیر زانوها بالش قرار ندهید، زیرا باعث فشار روی پاشنه پا می‌شود.
- هرگز برای تغییر وضعیت یا ورود و خروج از تخت، خود را روی زمین نکشید. کشیدن بدن باعث آسیب به پوست می‌شود. در صورت نیاز، از دیگران کمک بگیرید.
- اگر فرد دیگری شما را جابه‌جا می‌کند، باید شما را با ملایمت بلند کند یا از ملحفه مخصوص جابه‌جایی (ملحفه‌ای که برای این منظور طراحی شده است) استفاده کند.
- برای اینکه فشار به یک نقطه خاص وارد نشود، هر ۱ تا ۲ ساعت، وضعیت خود را در تخت تغییر دهید.
- ملحفه و لباس‌ها باید خشک، صاف و بدون چروک باشند.
- اجسامی مانند سنجاق، مداد، یا خودکار را از تخت خود دور کنید. این اشیا می‌توانند به پوست شما آسیب برسانند.
- شیب قسمت سر تخت را بیشتر از ۳۰ درجه بالا نبرید. صاف‌تر بودن تخت از سر خوردن شما به پایین و ایجاد فشار روی پوست جلوگیری می‌کند.
- به طور مرتب پوست خود را به‌ویژه در نواحی تحت فشار بررسی کنید. در صورت مشاهده هرگونه علائمی مانند قرمزی، تورم، درد یا زخم، به پزشک خود اطلاع دهید.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
در صورت مشاهده علائم هشداردهنده زخم بستر، ابتدا سعی کنید با تغییر وضعیت، فشار را از ناحیه آسیب‌دیده کم کنید. اگر این ناحیه طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت بهبود پیدا نکرد، حتما به پزشک مراجعه کنید.
به طور کلی در صورت مشاهده هرگونه علائم عفونت، باید به‌سرعت به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. این علائم عبارتند از:
- تب
- ترشحات چرکی از زخم یا زخمی که بوی بدی دارد
- گرمی یا تورم اطراف زخم
درمان زخم بستر
انتخاب روشهای درمانی برای زخم بستر، به شدت و مرحله پیشرفت آن بستگی دارد. هدف از درمان، کنترل زخم و تسریع روند بهبودی است. روشهای درمانی موجود عبارتند از:
- تغییر وضعیت به طور منظم: جابه‌جایی فرد در فواصل زمانی منظم برای کاهش فشار بر پوست
- استفاده از تشک و تخت‌های مخصوص: استفاده از تشک و تخت‌های با قابلیت کاهش فشار
- رعایت رژیم غذایی سالم و مغذی: حفظ رژیم غذایی سالم و مغذی برای تامین نیازهای بدن و بهبود فرایند ترمیم زخم
- پانسمان مناسب: استفاده از پانسمان برای مرطوب نگه داشتن زخم و خشک نگه داشتن پوست اطراف آن. در انتخاب نوع پانسمان، برتری خاصی میان انواع مختلف آن وجود ندارد.
- استفاده از گاز استریل و سرم نمکی (سالین): در صورت دسترسی نداشتن به پماد و سایر پانسمان‌ها (مانند پانسمان فوم)، می‌توانید از گاز استریل و سرم نمکی استفاده کنید.
- پر کردن فضاهای خالی پوست: پر کردن ملایم فضاهای خالی ایجاد شده در پوست با پانسمان برای جلوگیری از عفونت.
- تمیز کردن منظم زخم: تمیز کردن مرتب زخم با محلول‌های مناسب بر اساس مرحله زخم. در انتخاب نوع ضدعفونی‌کننده (مانند ید) یا آنتی‌بیوتیک، برتری خاصی میان انواع مختلف آن وجود ندارد.
- استفاده از داروهای موضعی: استفاده از داروهای موضعی خاص در صورت تداوم عفونت زخم.
- عمل جراحی: در برخی موارد، برداشتن بافت آسیب‌دیده با جراحی (دبریدمان کامل زخم)، برداشتن استخوان زیرین یا در معرض دید و پر کردن فضای خالی، ضرورت می‌یابد.
- گرافت پوستی (پیوند پوست): در صورت لزوم، برای بستن کامل زخم از پیوند پوست استفاده می‌شود.
- تداوم سبک زندگی حمایتی: ادامه عادات حمایتی از جمله رژیم غذایی سالم و مغذی، طبق توصیه متخصص تغذیه.
سخن آخر
زخم بستر یا زخم فشاری، نوعی آسیب است که میتواند برای افراد کم‌تحرک، مانند سالمندان و بیماران بستری و ویلچری، بسیار خطرناک باشد. خبر خوب این که با رعایت راهکارهای پیشگیری از زخم بستر و زخم فشاری که در این مطلب ذکر کردیم، می‌توانید از ابتلا به زخم بستر و عوارض خطرناک آن پیشگیری کنید.
به یاد داشته باشید که در صورت مشاهده هرگونه علائم هشدار دهنده، مانند قرمزی، تورم یا عفونت در نواحی تحت فشار، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. همچنین می‌توانید از اسنپ دکتر برای دریافت مشاوره آنلاین با پزشکان و متخصصان مختلف کمک بگیرید.
