رفلاکس خاموش؛ علائم و روش‌های تشخیص و درمان

با شنیدن نام رفلاکس خاموش احتمالا یاد رفلاکس معده می‌افتید که علائم واضحی چون سوزش سر دل و سوءهاضمه دارد. اما این رفلاکس، شکل کمتر شناخته شده از رفلاکس اسید است که در آن اسید معده به مری برگشته و ناحیه گلو و حنجره فرد را تحریک می‌کند. از عوارض این نوع رفلاکس می‌توان به تحریک طولانی‌مدت گلو، اسکار، زخم و حتی افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها اشاره کرد. برای اینکه دید بهتری نسبت به رفلاکس نوع خاموش و راه‌های درمانی آن داشته باشید و بتوانید آن را از رفلاکس معده تشخیص دهید، تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

رفلاکس خاموش چیست؟

رفلاکس خاموش (Silent Reflux) که به‌عنوان رفلاکس حنجره یا LPR نیز شناخته می‌شود، نوعی رفلاکس است که در آن محتویات معده به سمت عقب در حنجره (جعبه صدا)، پشت گلو و مجرای بینی راه می‌یابد. این رفلاکس شبیه به بیماری رفلاکس معده به مری یا GERD است و به این دلیل که از مری عبور می‌کند، به آن رفلاکس خارج از مری نیز گفته می‌شود. کلمه خاموش نیز به این دلیل به کار می‌رود که این رفلاکس، لزوما علائم ظاهری و متمایزی ایجاد نمی‌کند.

به عبارتی،‌ زمانی که اسید معده به سمت مری (لوله بلع) بالا می‌آید، علائم معمول این بیماری بر قسمت تحتانی مری و درون قفسه سینه تاثیر می‌گذارد. اما در LPR، رفلاکس عادت دارد به سمت بالا، یعنی سمت حنجره و حلق رفته و باعث ایجاد علائم متفاوتی نسبت به رفلاکس معمولی اسید ‌شود. از جمله این علائم می‌توان به تحریک صدا، گلو و سینوس‌ها و همچنین آسیب به تارهای صوتی اشاره کرد. از این رو، رفلاکس حنجره می‌تواند علت اصلی گرفتگی صدا، لارنژیت، پاکسازی مکرر گلو، سرفه و علائم مرتبط با آن باشد.

رفلاکس خاموش تقریبا هیچ نشانه‌ای ندارد و ممکن است تا زمانی که علائم جدی‌تری ظاهر شود، فرد اصلا متوجه آن نشود. از این رو، تشخیص آن دشوار بوده و به همین دلیل است که رفلاکس خاموش نامیده می‌شود. رفلاکس حنجره یا خاموش، می‌تواند در نوزادان و بزرگسالان ایجاد شود، اما خوشبختانه قابل درمان است.

تفاوت رفلاکس خاموش با رفلاکس معده

هنگامی که محتویات و اسید معده با مری و تارهای صوتی تماس پیدا می‌کند، ممکن است تحریک، ناراحتی و سوزش در این بخش‌ها ایجاد شود. در واقع عمل رفلاکس، باعث این احساسات ناخوشایند می‌شود. از لحاظ لغوی، رفلاکس به یک جریان برگشتی اشاره دارد. در رفلاکس حنجره، اسید معده به مری برگشته و ناحیه گلو را تحریک می‌کند و ممکن است فرد علائم GERD، مانند احساس سوزش در قسمت پایین قفسه سینه را تجربه نکند. زیرا GERD باعث تحریک مری می‌شود، در حالی که رفلاکس خاموش گلو، بینی و حنجره را تحریک می‌کند.

به بیان دیگر، رفلاکس اسید زمانی اتفاق می‌افتد که عاملی اسفنکتر تحتانی مری یا LES را ضعیف کرده و به اسید معده اجازه می‌دهد تا به مری برگردد. رفلاکس خاموش نیز زمانی اتفاق می‌افتد که اسفنکتر فوقانی مری یا UES به‌طور نامناسبی شل شود. این رویه اجازه می‌دهد تا رفلاکسی که از قبل در مری وجود داشته، به سمت گلو حرکت کند.

دانستن تفاوت بین این دو نوع رفلاکس و علائم آن‌ها به شما کمک می‌کند تا متوجه شوید به کدام یک از این دو نوع رفلاکس مبتلا هستید: 

علائم رفلاکس خاموش

همانطور که قبلا بیان کردیم، از نام این بیماری پیداست که علائم و نشانه‌های کمی ایجاد می‌کند. حتی اکثر افراد مبتلا به رفلاکس خاموش، سوزش سر دل را هم تجربه نمی‌کنند. هر چند که این نوع رفلاکس، علائمی به شدت علائم رفلاکس معده ندارد، اما این وضعیت نیز نشانه‌های خاص خودش را دارد که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.

شایع‌ترین علائم رفلاکس خاموش در بزرگسالان

در بخش زیر، علايم رایج این بیماری در افراد بزرگسال بیان شده است:

• لارنژیت (تورم، تحریک یا التهاب تارهای صوتی یا از دست دادن صدا)
• احساس گیر کردن چیزی در گلو و مشکل در بلعیدن غذا (احساس وجود توده‌ای در گلو که با بلع مکرر از بین نمی‌رود)
• تمیز کردن یا پاکسازی‌ بیش از حد گلو
• آبریزش بینی یا مخاط اضافی گلو
• گرفتگی و خشدار بودن صدا
• سرفه‌های مداوم
• خس خس سینه
• طعم تلخ در پشت گلو
• خلط بیش از حد
• گلودرد مزمن
• عفونت‌های مکرر دستگاه تنفسی فوقانی

علائم رفلاکس خاموش در کودکان و نوزادان

مشکلات تنفسی و تغذیه‌ای می‌تواند نشان از یک مشکل جدی در سلامتی کودک باشد. بنابراین پزشک باید تمام علائم مربوطه را بررسی کند. علائم رفلاکس خاموش در نوزادان و کودکان عبارتند از:

• سرفه کردن
• استفراغ
• آسم
• عدم رشد
• افزایش وزن
• گلو درد
• سرفه مزمن
• گرفتگی صدا
• عفونت‌های گوش
• اختلالات بلع
• ناتوانی در رشد و افزایش طبیعی وزن
• تنفس پر سر و صدا یا مکث در تنفس (آپنه)
• آسپیراسیون یا استنشاق غذا و سایر ذرات به داخل ریه‌ها
• بیماری‌های مزمن تنفسی (مانند برونشیت) و عفونت گوش

لازم به ذکر است کودکانی که رفلاکس خاموش دارند، همیشه دچار استفراغ یا پس زدن غذا نمی‌شوند. همچنین در حال حاضر، محققان در حال بررسی ارتباط احتمالی بین رفلاکس حنجره در کودکان و عفونت‌های مکرر گوش و سینوزیت هستند. 

علل رفلاکس خاموش

هنگامی که غذا می‌خورید، غذا از دهان به مری و سپس به سمت پایین حرکت کرده و به معده شما می‌رسد. در ادامه، سیستم گوارشی فرآیند تجزیه غذا، استخراج مواد مغذی و دفع مواد زائد را آغاز می‌کند. در این بین، گاهی ممکن است اسید معده به مری شما برگردد. البته در بیشتر موارد، بدن انسان می‌تواند از این امر جلوگیری کند. اما:

• در نوزادان، دریچه‌های عضلانی انتهای مری، که وظیفه‌‌شان جلوگیری از برگشت محتویات معده به مری است، به‌طور کامل رشد نکرده‌اند. این موضوع دفعات بالا آوردن غذا توسط نوزادان (به‌خصوص با شکم پر) را به خوبی توضیح می‌دهد.
• همچنین اگر کودک شما با فتق‌هیاتال (که در نتیجه ضعف در عضلات دیافراگم و اسفنکتر ورودی به معده ایجاد می‌شود)، یک اختلال عصبی مانند فلج مغزی یا سابقه خانوادگی رفلاکس متولد شده باشد، در معرض خطر این رفلاکس قرار دارد.
• حلقه‌های الاستیک‌مانند با‌عنوان اسفنکترها (sphincters) واقع در ناحیه پایین و بالای مری، منقبض می‌شوند تا از برگشت محتویات معده به مری و گلو جلوگیری کنند. حال اگر افراد دارای اسفنکتری باشند که به درستی بسته نمی‌شود، ممکن است به رفلاکس خاموش مبتلا شوند.
• بزرگسالان اغلب قبل از ابتلا به رفلاکس حنجره، دچار سرماخوردگی یا آنفولانزا می‌شوند؛ که این شرایط ممکن است تارهای صوتی را نسبت به اسید معده حساس‌تر کند.
• افرادی که به‌طور مکرر و با صدای بلند صحبت می‌کنند (مانند معلمان و خوانندگان)، با خطر بالایی برای ابتلا به این بیماری روبرو هستند.
• رفلاکس خاموش می‌تواند در دوران بارداری نیز ایجاد شود.

علل مرتبط با عملکرد اسفنکترهای مری

بسیاری از مواردی که می‌توانند بر عملکرد اسفنکترهای مری تاثیر بگذارند، در بخش زیر آورده شده است. لازم به ذکر است که بیشتر افراد بیش از یکی از این موارد را دارند و به همین دلیل، معمولا پزشکان به‌طور دقیق نمی‌دانند که کدام یک باعث رفلاکس حنجره شده است. روشن است که اگر این عوامل را کاهش دهید، رفلاکس شما نیز کاهش می‌یابد.

عوامل مرتبط با اسفنکتر تحتانی مری

عوامل رایجی که ممکن است اسفنکتر تحتانی مری یا LES را به‌طور موقت ضعیف کرده و به اسید معده اجازه دهد تا به مری برگردد، عبارتند از:

عوامل مرتبط با اسفنکتر فوقانی مری

دلایل رایجی که ممکن است اسفنکتر فوقانی مری یا UES را ضعیف کنند تا اسیدی که از قبل در مری وجود دارد به سمت گلو حرکت کرده و موجب رفلاکس خاموش شود، عبارتند از:

• دراز کشیدن
• آروغ زدن
• آواز خواندن
• استعمال دخانیات
• مصرف الکل

عوامل خطر در مورد رفلاکس خاموش

اگر گرفتگی صدای مزمن دارید، به احتمال ۵۰ درصد به LPR مبتلا هستید. البته اکثر افراد مبتلا به LPR از رفلاکس اسید بی‌اطلاع هستند؛ به‌طوری که فکر می‌کنند دچار آلرژی یا سرماخوردگی طولانی‌مدت شده‌اند. از طرفی، بسیاری از افراد بلافاصله پس از عفونتی که گلویشان را تحریک می‌کند، اولین علائم رفلاکس حنجره را بروز می‌دهند. در هر صورت، افراد با هر سن و سال و جنسیتی، ممکن است دچار رفلاکس حنجره شوند. اما برخی افراد ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن قرار داشته باشند. از این رو، عوامل خطر رفلاکس حنجره عبارتند از:

• فاکتورهای مرتبط با سبک زندگی از قبیل: رژیم غذایی، پرخوری، مصرف دخانیات یا الکل
• علل فیزیکی مانند: تغییر شکل یا عملکرد بد اسفنکتر مری، تخلیه کند معده یا داشتن اضافه وزن و بارداری
• کودکان و نوزادان که عضلات اسفنکتر فوقانی و تحتانی مری آن‌ها به اندازه کافی قوی نیستند

تشخیص رفلاکس خاموش

برای رسیدن به تشخیص درست، پزشک یک معاینه کامل انجام داده و در مورد علائم و سابقه پزشکی از فرد سوال خواهد کرد. معاینه شامل پرسش درباره درمان‌هایی که فرد تاکنون امتحان کرده‌ است و زمان احتمالی بروز علائم نیز می‌شود. اما پس از معاینه و بررسی سابقه پزشکی، جهت اطمینان بیشتر، روند تشخیص به قرار زیر است:

• اگر پزشک تشخیص دهد که ممکن است به رفلاکس معده مبتلا باشید، شما را به یک متخصص گوارش ارجاع می‌دهد.
• همچنین اگر به رفلاکس خاموش مشکوک باشید و علائمی مانند اسکار یا آسیب ناشی از آن را در شما ببیند، احتمالا شما را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع می‌دهد. او به داخل گلوی شما نگاه می‌کند تا علائم التهاب یا آسیب بافتی را مشاهده کند. لارنگوسکوپی، یک روش ساده و سرپایی است که می‌توان از آن برای بررسی داخل گلو استفاده کرد. بنابراین پزشک یک لارنگوسکوپ انعطاف‌پذیر (وسیله‌ای که امکان معاینه و بررسی نای، حنجره و تارهای صوتی را فراهم می‌کند) را از بینی به گلو می‌فرستد.
• آزمایش‌های دیگر شامل تست PH، مانومتری مری، عکس‌برداری با اشعه ایکس باریم، معاینه معده و مری است.
• در تست PH مری، یک یا چند حسگر را در گلو یا مری شما قرار می‌دهند تا سطح اسید را کنترل کنند. سنسور به مدت ۲۴ ساعت در جای خود باقی می‌ماند، سپس متخصص مربوطه داده‌ها را جمع‌آوری و آن‌ها را بررسی می‌کند. سطوح مختلف اسید در نقاط مختلف نشان‌دهنده GERD یا LPR است.
• در تست مانومتری مری، با استفاده از حسگرهای فشار، فعالیت ماهیچه‌ای مری اندازه‌گیری می‌شود. این رویه می‌تواند فعالیت و قدرت اسفنکترهای مری و همچنین عضلاتی که اسید را از مری پاک می‌کنند، اندازه‌گیری کند.
• برای معاینه معده و مری و مشاهده میزان آسیب، ممکن است درخواست آندوسکوپی (endoscopy) داده شود. در طی این آزمایش، یک لوله یا تیوب نازک، انعطاف‌پذیر و روشن همراه با دوربین، از طریق دهان، به گلو و سپس مری ارسال می‌شود. بدین ترتیب به پزشک اجازه داده می‌شود تا میزان آسیب را اندازه‌گیری کرده تا یک برنامه درمانی کامل را به شما ارائه دهد.

راهکارها و روش‌های درمانی رفلاکس خاموش

علائمی که گلو، تارهای صوتی و سینوس‌ها را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند، می‌توانند دلایل زیادی داشته باشند. با اینکه بیشتر آن‌ها مانند عفونت و آلرژی موقتی هستند، اما زمانی که این علائم برای مدت طولانی و بدون هیچ دلیل واضحی ادامه یابند، می‌تواند رفلاکس حنجره باشد.

رویکرد درمانی رفلاکس خاموش بستگی به شدت و میزان جدی بودن علت آن دارد. در بسیاری از موارد، هیچ مشکل جدی در عضلات اسفنکتر مری شما وجود ندارد و بسیاری از بزرگسالان با تنظیم عادات غذایی و ایجاد تغییرات در سبک زندگی خود، علائم رفلاکس را کنترل می‌کنند.

البته همیشه اینطور نبوده و برخی از افراد ممکن است برای یک بیماری زمینه‌ای مانند اختلال مری نیاز به درمان گسترده‌تری داشته باشند. در هر صورت، با اینکه رفلاکس خاموش آزاردهنده است، اما با اقدامات صحیح، به‌راحتی قابل‌پیشگیری و درمان خواهد بود.

درمان دارویی رفلاکس حنجره

دارو معمولا نقش محدودی در درمان رفلاکس حنجره ایفا می‌کند. نکته‌ای که در مورد این داروها وجود دارد، این است که آن‌ها یا اسید معده را کاهش می‌دهند یا از تولید اسید معده جلوگیری می‌کنند. به‌عنوان مثال، پزشک ممکن است برای چندین ماه داروهای مهارکننده‌ پمپ پروتون را تجویز کند که اسید موجود در رفلاکس را خنثی کرده و همچنین بافت‌های گلو را حین بهبودی، پوشش داده و از آن‌ها محافظت می‌کند. اگر این روش جواب داد، می‌توانید پس از مدتی دارو را قطع کنید.

اما اگر علائم همچنان ادامه داشته باشد، ممکن است نیاز به استفاده طولانی‌مدت از داروهای ضداسید داشته باشید. آنتی‌اسیدها مانند مهارکننده‌های پمپ پروتون و مسدودکننده‌های H2 می‌توانند به کاهش رفلاکس کمک کنند. همچنین داروهایی به نام آلژینات‌ها می‌توانند به محافظت در برابر سایر محرک‌های رفلاکس (مانند آنزیم‌ها) کمک کنند.

همان‌طور که متوجه شدید، رایج‌ترین داروهای مورد استفاده برای درمان رفلاکس خاموش عبارتند از:

• آنتی‌اسیدها (Antacids): که می‌توانند به جلوگیری از بازگشت اسید به مری کمک کنند.
• مهارکننده‌های پمپ پروتون یا PPIs: مانند دکس‌لانسوپرازول (دکسیلانت)، اسموپرازول (نکسیوم)، لانسوپرازول (پریواسید)، امپرازول (پریلوسک)، رابپرازول و بی‌کربنات‌سدیم که برای کاهش اسیدیته معده تجویز می‌شود.
• مسدودکننده‌های H2: مانند سایمتیدین (Tagamet)، فاموتیدین (Pepcid) یا نیزاتیدین (Nizatidine) که برای کاهش اسید معده (به‌خصوص اگر سرفه در شب فرد را آزار دهد)، به کار می‌روند.
• عوامل پروکینتیک: داروهایی هستند که به افزایش حرکت روده کوچک کمک می‌کنند تا محتویات معده سریع‌تر تخلیه شود. این کار نیز از ماندن بیش از حد غذا در معده جلوگیری کرده و می‌تواند به‌طور غیرمستقیم در جلوگیری از رفلاکس حنجره کمک کند.

عمل جراحی برای درمان رفلاکس

نیاز به جراحی، به ندرت از راهکارها و روش‌های درمانی رفلاکس حنجره است، مگر اینکه نقص آشکاری (مانند فتق هیاتال) در فرد باشد که بر عضلات اسفنکتر مری او تاثیر گذاشته باشد. در این صورت، این احتمال وجود دارد که پزشک، جراحی را برای تقویت اسفنکتر مری پیشنهاد کند.

یک روش جراحی به نام فوندوپلیکاسیون نیسن (Nissen Fundoplication) می‌تواند فتق هیاتال را ترمیم کرده و اسفنکتر تحتانی مری را که اولین محافظ در برابر رفلاکس اسید است، تقویت کند. اگر اسفنکتر فوقانی مری نیز به تقویت نیاز داشته باشد، روش‌ مشابه امکان‌پذیر است.

تغییرات سبک زندگی

علاوه‌بر دارو، پزشک ممکن است برای مدیریت رفلاکس خاموش، همزمان چندین تغییر در شیوه زندگی یا لایف‌استایل‌تان به شما توصیه کند. این تغییرات برای کمک به کاهش عوامل خطری طراحی شده‌اند که احتمال بروز و تشدید رفلاکس را افزایش می‌دهند. از جمله این تغییرات عبارتند از:

• حداقل ۳ ساعت قبل از خواب، از خوردن و آشامیدن خودداری کنید.
• هنگام برداشتن اجسام، برای کاهش فشار روی معده، زانوهایتان را خم کنید.
• به‌جای سرفه کردن، نفس خود را با فشار خارج کنید.
• مقداری زیادی آب بنوشید تا بدنتان هیدراته بماند.
• از مصرف غذاهای سرخ شده و چرب، شکلات و کافئین خودداری کنید.
• به پهلوی چپ بخوابید، این کار باعث کاهش رفلاکس هنگام خواب می‌شود.
• سرفه کردن و صاف کردن گلوی خود را به حداقل برسانید.
• مصرف دمنوش‌های گیاهی با گل ختمی یا عسل می‌تواند تسکین‌دهنده باشد.
• از غذاهایی که باعث افزایش اسیدیته می‌شوند، مانند گوجه‌فرنگی، مرکبات و نوشابه‌های گازدار پرهیز کنید.
• از آواز خواندن یا ورزش کردن به مدت حداقل ۲ ساعت پس از غذا خوردن، دوری کنید.
• هنگام خوابیدن، سر خود را بالاتر از بدن قرار دهید.
• از پوشیدن لباس‌های تنگ در ناحیه دور کمر خودداری کنید.
• برای افزایش بزاق و خنثی کردن اسید، آدامسی را که حاوی بی‌کربنات‌سدیم است بجوید.
• کم ولی به دفعات بیشتر، غذا بخورید.
• در صورت نیاز، وزن کم کنید.
• اگر سیگار می‌کشید، آن را ترک کنید.

درمان رفلاکس حنجره در کودکان

رفلاکس در کودکان تا سن یک سالگی شایع است و فقط نوزادانی که در تغذیه یا تنفس مشکل دارند، نیاز به درمان دارند. از این رو،‌ تغییر عادات تغذیه نوزاد و استفاده از داروهای مناسب مانند مسدودکننده‌های H2 یا مهارکننده‌های پمپ پروتون طبق دستور پزشک اطفال، می‌تواند کمک‌کننده باشد. البته در موارد شدید ممکن است جراحی نیز ضروری باشد. در هر صورت،‌ راه‌های درمان رفلاکس خاموش نوزادان و کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• به کودک خود حجم کمتری از غذا، اما به دفعات بیشتر بدهید.
• در حین شیر دادن، چندین بار آروغ کودک را بگیرید.
• اگر کودک شما شیر خشک می‌خورد، به سراغ پروتئین هیدرولیز شده یا شیر خشک مبتنی بر اسید آمینه بروید.
• در صورت امکان، کودک خود را به مدت ۳۰ دقیقه پس از شیر خوردن، در حالت ایستاده نگه دارید.
• اگر با شیشه به کودک خود شیر می‌دهید، آن را در زاویه‌ای نگه دارید که نوک آن پر از شیر بماند. این کار به کودک کمک می‌کند تا هوای کمتری ببلعد. چراکه بلع هوا می‌تواند فشار روده را افزایش داده و منجر به رفلاکس شود.

عوارض رفلاکس خاموش

بافت نازکی که سطح داخلی مری را می‌پوشاند حساس بوده و اسید معده نیز تحریک‌کننده آن است. در واقع، اسید معده قادر است بافت داخل مری، گلو، حلق و حنجره را به نوعی سوزانده و به آن‌ها آسیب برساند. اگر در کودکان و نوزادان این وضعیت به درستی درمان نشود، می‌تواند باعث ایجاد مشکلات تنفسی مانند آپنه یا مکث در تنفس و در موارد نادر، باعث مشکلات رشد شود.

در بزرگسالان، شایع‌ترین عوارض رفلاکس خاموش شامل تحریک طولانی‌مدت، اسکار بافتی، زخم و افزایش خطر ابتلا به سرطان‌ است. در واقع، اگر فرد درمان LPR را دریافت نکند، ممکن است آسیب به تارهای صوتی رخ دهد و در درازمدت، منجر به اختلالات ریوی، پنومونی مکرر، لارنژیت مداوم، عفونت و التهاب شده و خطر ابتلا به سرطان حنجره در فرد افزایش پیدا می‌کند.

پیشگیری از رفلاکس خاموش

همان راه‌کارهای درمانی که پزشکان برای کمک به توقف رفلاکس تجویز می‌کنند، به شما در جلوگیری از تجربه آن نیز کمک می‌کند. تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی که در بخش راه‌کارها و روش‌های درمانی رفلاکس حنجره آورده شد، در پیشگیری از این نوع رفلاکس به شما کمک می‌کند.

همچنین لازم به ذکر است برای اجتناب از خوردن غذاهایی که باعث رفلاکس می‌شوند، غذاهایی را که روزانه مصرف می‌کنید در دفتری یادداشت کرده تا بتوانید عوامل محرک را به راحتی شناسایی کنید.

چشم‌انداز بیماری رفلاکس خاموش

تشخیص و درمان رفلاکس خاموش، کلید پیشگیری از علائم و جلوگیری از آسیب به مری، گلو، ریه‌ها و حنجره است. همچنین دانستیم تشخیص و روش‌های درمانی این رفلاکس، اغلب کاملا بدون درد و آسان است. به عبارتی به‌طور معمول اکثر مردم، روزانه یک دارو مصرف کرده و تنها با چندین تغییر در شیوه زندگی خود این بیماری را مدیریت و کنترل می‌کنند. حتی با چند تغییر ساده در سبک زندگی، ممکن است مصرف دارو نیز غیر ضروری شود.

آیا باید نگران رفلاکس فرزندمان باشیم؟

رفلاکس، به خصوص رفلاکس حنجره، در نوزادان بسیار رایج است. در واقع تخمین زده می‌شود که تا ۵۰ درصد از نوزادان در ۳ ماه اول زندگی، رفلاکس را تجربه می‌کنند. اکثر نوزادان و کودکان خردسال بدون هیچ آسیب ماندگاری به مری یا گلو، رفلاکس را پشت سر می‌گذارند. حتی هنگامی که اختلالات رفلاکس شدید یا طولانی‌مدت باشد، انواع مختلفی از درمان‌های مؤثر وجود دارد تا کودک شما را در مسیر هضم سالم قرار دهد.

رژیم رفلاکس خاموش چیست؟

رژیم رفلاکس حنجره یک درمان جایگزین است که می‌تواند با محدود کردن یا حذف غذاهایی که باعث التهاب یا تضعیف عضلات مری می‌شوند، به تسکین علائم رفلاکس کمک کند. این رژیم غذاهایی را که می‌توانند ماهیچه‌های قسمت تحتانی مری را شل کرده و علائم رفلاکس را بدتر کنند، حذف می‌کند. بنابراین، رعایت این رژیم همراه با دارو می‌تواند به پیشگیری از علائم رفلاکس کمک کند.

جمع‌بندی

رفلاکس حنجره برخلاف رفلاکس اسید، تا زمانی که به مراحل بعدی پیشرفت نکند، علائم کمی داشته یا حتی هیچ علامتی ندارد. بنابراین لزوما علائمی مانند سوزش سر دل را به همراه ندارد، اما می‌تواند منجر به گرفتگی صدا و سرفه‌های مداوم شود. درمان رفلاکس حنجره با رفع علت آن شروع می‌شود. اما از آنجایی که هیچ دلیل واضحی برایش وجود ندارد، پزشکان اغلب روی رژیم غذایی و تغییر سبک زندگی تمرکز می‌کنند. اگر شما هم مشکوک به داشتن رفلاکس خاموش هستید، بهتر است با استفاده از خدمات آنلاین مشاوره آنلاین پزشکی اسنپ‌دکتر، با پزشک مشورت کنید. چرا که مشکل سرفه‌های مکرر و سوزش ناحیه گلو ارزش بررسی دارد؛ به خصوص اگر بیش از دو بار در هفته و آن هم به مدت چند هفته است که علائم رفلاکس را تجربه می‌کنید.