آلرژی به حیوانات خانگی و حساسیت به حیوانات خانگی چیست؟

آلرژی به حیوانات خانگی یک واکنش آلرژیک به پروتئین های موجود در سلول های پوستی، بزاق یا ادرار حیوان است. علائم آلرژی به حیوانات اهلی شامل موارد رایج مانند عطسه و آبریزش بینی هستند. برخی از افراد ممکن است علائم آسم مانند خس خس سینه و مشکل تنفس را نیز تجربه کنند.

بیشتر اوقات، حساسیت به حیوانات خانگی در اثر قرار گرفتن در معرض پوست‌های مرده حیوانات خانگی ایجاد می شود. هر حیوانی می تواند یم منبع آلرژی بلقوه باشد، اما حساسیت به حیوانات خانگی بیشتر با گربه‌ها و سگ‌ها در ارتباط است.

اگر آلرژی به حیوانات خانگی دارید، بهترین راه حل این است که تا حد ممکن از قرار گرفتن در معرض حیوانات جلوگیری کنید یا آن را کاهش دهید. برای تسکین علائم و کنترل آلرژی ممکن است دارو یا سایر روش‌های درمانی لازم باشد. به هر روی، برای شناخت بیشتر این عارضه با مجله اسنپ دکتر همراه شوید.

علائم و نشانه های آلرژی به حیوانات خانگی

علائم حساسیت به حیوانات خانگی ناشی از التهاب مجاری بینی عبارتند از:

• عطسه کردن
• آبریزش بینی
• چشم خارش دار، قرمزی یا آبریزش
• گرفتگی بینی
• خارش بینی، سقف دهان یا گلو
• سرفه
• فشار و درد صورت
• بیداری مکرر
• پوست متورم و آبی رنگ زیر چشم
• در کودک، تکرار مالش بینی به سمت بالا

اگر آلرژی حیوان خانگی باعث آسم شود، ممکن است موارد زیر را نیز تجربه کنید:

• مشکل تنفس
• تنگی یا درد در قفسه سینه
• در هنگام بازدم صدای سوت یا خس خس شنیده می شود
• مشکل خواب ناشی از تنگی نفس، سرفه یا خس خس سینه
• علائم پوستی

برخی از افراد مبتلا به آلرژی حیوانات خانگی نیز ممکن است علائم پوستی را تجربه کنند، الگویی که به عنوان «درماتیت آلرژیک» شناخته می شود. این نوع درماتیت یک واکنش سیستم ایمنی بدن است که باعث التهاب پوست می شود. تماس مستقیم با حیوان خانگی آلرژی زا ممکن است باعث ایجاد درماتیت آلرژیک شود و علائم و نشانه‌هایی به شرح زیر ایجاد کند:

• لکه‌های برجسته و قرمز پوست (کهیر)
• اگزما
• خارش پوست

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

برخی از علائم و نشانه‌های آلرژی به حیوانات خانگی مانند آبریزش بینی یا عطسه، مانند علائم سرماخوردگی هستند. گاهی اوقات دشوار است که بدانید سرما خورده‌ایم یا آلرژی داریم! اگر علائم بیش از دو هفته ادامه داشته باشند، ممکن است دال بر وجود آلرژی باشد.

اگر علائم و نشانه ها شدید باشند، به طور مثال مجاری بینی کاملاً مسدود شده و مشکل در خوابیدن یا خس خس سینه وجود دارد، به پزشک مراجعه کنید. اگر خس خس سینه یا تنگی نفس بدتر می شود یا اگر با کمترین فعالیت تنگی نفس دارید، به مراقبت‌های اضطراری نیاز خواهید داشت.

علت آلرژی و حساسیت به حیوانات خانگی

آلرژی هنگامی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن به ماده خارجی مانند، گرده، کپک یا موی حیوان خانگی واکنش نشان دهد.

سیستم ایمنی بدن پروتئین‌هایی را تولید می کند که به عنوان آنتی بادی شناخته می شوند. این آنتی بادی‌ها فرد را در برابر مهاجمان ناخواسته محافظت می کنند که می توانند او را بیمار کرده یا باعث ایجاد عفونت شوند. وقتی آلرژی دارید، سیستم ایمنی بدن آنتی بادی‌هایی تولید می‌کند که آلرژن را به عنوان چیزی مضر شناسایی می کند، حتی اگر اینگونه نباشد!

وقتی آلرژن را استنشاق می کنید یا با آن تماس پیدا می کنید، سیستم ایمنی بدن پاسخ می‌دهد و در مجاری بینی یا ریه‌ها پاسخ التهابی ایجاد می شود. قرار گرفتن طولانی مدت یا منظم در معرض ماده حساسیت زا می تواند باعث التهاب مداوم (مزمن) مجاری هوایی همراه با آسم شود.

گربه و سگ

آلرژن‌های موجود در گربه‌ها و سگ‌ها در سلول‌های پوستی حیوانات (شوره) و همچنین در بزاق، ادرار و عرق و روی خز آن‌ها وجود دارند. شوره یک مشکل خاص است، زیرا بسیار ریز است و می‌تواند برای مدت طولانی با کوچک ترین گردش هوا در هوا باقی بماند. همچنین به راحتی بر روی مبلمان جمع شده و به لباس‌ها می چسبد.

بزاق حیوانات خانگی می‌تواند به فرش، ملافه، مبلمان و لباس بچسبد. گربه‌ها و سگ‌های به اصطلاح ضد آلرژی ممکن است خز کمتری نسبت به انواع دیگر داشته باشند، اما هیچ نژادی واقعاً ضد حساسیت زا نیست.

جوندگان و خرگوش ها

حیوانات خانگی در زمره جوندگان شامل موش‌ها، همستر و خوکچه هندی هستند. آلرژن های جوندگان معمولاً در مو، شوره، بزاق و ادرار وجود دارند. گرد و غبار حاصل از بستر یا خاک اره در قسمت پایین قفس‌ها ممکن است به آلرژن‌های موجود در هوا از جوندگان کمک کند. مواد حساسیت زای خرگوش در شوره، مو و بزاق وجود دارد.

حیوانات خانگی دیگر

آلرژی به حیوانات خانگی به ندرت توسط حیواناتی که خز ندارند مانند ماهی و خزندگان نیز ایجاد می شود.

عوامل خطر حساسیت به حیوانات خانگی

آلرژی به حیوانات خانگی معمول است. با این حال، اگر آلرژی یا آسم در خانواده ایجاد شود، به احتمال زیاد به آلرژی حیوان خانگی مبتلا می شوید.

قرار گرفتن در معرض حیوانات خانگی در سنین پایین ممکن است به فرد در جلوگیری از آلرژی حیوانات خانگی کمک کند. برخی مطالعات نشان داده اند كه كودكانی كه در سال اول زندگی با سگ زندگی می كنند، در مقایسه با كودكانی كه در آن سن سگ ندارند، مقاومت بهتری در برابر عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی دارند.

عوارض آلرژی به حیوانات خانگی

حساسیت به حیوانات خانگی به شرح زیر هستند:

• عفونت های سینوسی: التهاب مداوم (مزمن) بافت‌های مجاری بینی ناشی از آلرژی به حیوانات خانگی می تواند حفره‌های توخالی متصل به مجاری بینی (سینوس‌ها) را از بین ببرد. این انسداد ها احتمال ابتلای فرد به عفونت‌های باکتریایی سینوس‌ها مانند سینوزیت را بیشتر می کنند.
• آسم: افراد مبتلا به آسم و آلرژی به حیوانات خانگی، اغلب در مدیریت علائم آسم مشکل دارند. ممکن است در معرض حملات آسم باشند که نیاز به درمان فوری پزشکی یا مراقبت‌های فوری دارند.

تشخیص آلرژی به حیوانات خانگی

پزشک ممکن است بر اساس علائم، معاینه بینی و پاسخ‌های فرد به سوالات او، به آلرژی حیوان خانگی مشکوک باشد. او ممکن است از یک وسیله برای بررسی وضعیت پوشش بینی استفاده کند. اگر به حیوانات خانگی آلرژی و حساسیت دارید، ممکن است پوشش مجرای بینی متورم شده یا رنگ پریده یا مایل به آبی داشته باشد.

تست پوستی برای آلرژی

پزشک ممکن است آزمایش پوستی آلرژی را پیشنهاد دهد تا ببیند که دقیقاً به چه چیزی حساسیت دارید. برای این آزمایش ممکن است به متخصص آلرژی ارجاع داده شوید.

در این آزمایش، مقدار کمی از عصاره‌های آلرژی زای خالص، از جمله عصاره هایی با پروتئین های حیوانی، به سطح پوست تزریق می شوند. این کار معمولاً در بازو انجام می شود، اما ممکن است در قسمت فوقانی کمر نیز صورت گیرد.

پزشک یا پرستار بعد از 15 دقیقه پوست را از نظر علائم واکنش های آلرژیک مشاهده می کند. به عنوان مثال، اگر به گربه‌ها حساسیت دارید، در جایی که عصاره گربه به پوست خراشیده شده، دچار برجستگی قرمز و خارش داری می شوید. شایع ترین عوارض این آزمایشات پوستی خارش و قرمزی است. این عوارض معمولاً در عرض 30 دقیقه از بین می‌روند.

آزمایش خون

در بعضی موارد، آزمایش پوست به دلیل وجود بیماری پوستی یا تداخل با داروهای خاص امکان پذیر نیست. به عنوان یک گزینه جایگزین، پزشک ممکن است یک آزمایش خون را تجویز کند، که خون را برای یافتن آنتی بادی‌های خاص آلرژی زا در برابر انواع حساسیت زاهای رایج، از جمله حیوانات مختلف، غربالگری می‌کند. این آزمایش همچنین ممکن است میزان حساسیت فرد به یک ماده حساسیت زا را نشان دهد.

درمان آلرژی به حیوانات خانگی

اولین خط درمانی برای کنترل حساسیت به حیوانات خانگی پرهیز از نگهداری از حیوان آلرژی زا است. هنگامی که قرار گرفتن در معرض مواد حساسیت زای حیوانات خانگی را به حداقل می‌رسانید، معمولاً باید انتظار داشته باشید که واکنش‌های آلرژیکی شما کاهش یابند.

عدم قرار گرفتن در معرض مواد حساسیت زای حیوانی، اغلب دشوار یا غیرممکن است. حتی اگر حیوان خانگی ندارید، ممکن است به طور غیر منتظره ای با مواد حساسیت زای حیوانات خانگی که با لباس دیگران حمل می شوند روبرو شوید. علاوه بر اجتناب از مواد حساسیت زای حیوانات خانگی، ممکن است به داروهایی برای کنترل علائم نیز نیاز داشته باشید.

داروهای مناسب برای آلرژی به حیوانات خانگی

پزشک ممکن است فرد را به استفاده از یکی از داروهای زیر جهت بهبود علائم آلرژی بینی راهنمایی کند:

آنتی هیستامین ها تولید ماده شیمیایی سیستم ایمنی بدن را که در واکنش آلرژیک فعال کاهش می‌دهند و به تسکین خارش، عطسه و آبریزش بینی کمک می‌کنند.

آنتی هیستامین‌های تجویز شده به عنوان اسپری بینی شامل آزلاستین ((Astepro و اولوپاتادین (Patanase) هستند. قرص‌های آنتی هیستامین بدون نسخه (OTC) شامل فکسوفنادین، لوراتادین (کلاریتین، آلاورت) و ستیریزین هستند و شربت‌های آنتی هیستامین OTC برای کودکان در دسترس می‌باشند. قرص‌های آنتی هیستامین تجویز شده ای مانند لوواستریدین (Xyzal) و دسلوراتادین (Clarinex) گزینه‌های دیگری هستند.

کورتیکواستروئیدهایی که به عنوان اسپری بینی مصرف می‌شوند، می‌توانند التهاب را کاهش دهند و علائم تب یونجه را کنترل کنند. این داروها شامل، فلوتیکازون پروپیونات (Flonase)، ممتازون فوروات (Nasonex)، تریامسینولون و سیکلسونید (Omnaris)  هستند. کورتیکواستروئیدهای بینی دوز کمی از دارو را تأمین می کنند و خطر عوارض جانبی آن بسیار کمتر از کورتیکواستروئیدهای خوراکی است.

مواد ضد احتقان می توانند به جمع شدن تورم در مجاری بینی کمک کرده و نفس کشیدن از طریق بینی را آسان کنند. برخی از قرص‌های آلرژی بدون نسخه، یک آنتی هیستامین و یک ضد احتقان را ترکیب می کنند.

ضد احتقان دهان می تواند فشار خون را افزایش دهد، بنابراین در صورت فشار خون بالا، گلوکوم یا بیماری‌های قلبی عروقی نباید از آن‌ها استفاده کرد. با پزشک خود صحبت کنید که آیا می‌توانید با خیال راحت از مواد ضد احتقان استفاده کنید یا خیر!

ضد احتقان های بدون نسخه که به عنوان اسپری بینی مصرف می‌شوند، می‌توانند علائم آلرژی را برای مدت کوتاهی کاهش دهند. استفاده بیش از سه روز متوالی از اسپری ضد احتقان، می ‌تواند به کنترل آلرژی کمک کند.

اصلاح کننده‌های لکوترین از عملکرد برخی مواد شیمیایی سیستم ایمنی جلوگیری می کنند. اگر اسپری‌های بینی یا آنتی هیستامین‌های کورتیکواستروئید گزینه‌های خوبی برایتان نیستند، ممکن است پزشک مونته لوکاست (سینگولار)، یک قرص تجویز شده را تجویز کند.

عوارض جانبی احتمالی مونته لوکاست شامل عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، سردرد و تب می باشند. عوارض جانبی کمتر شایع شامل رفتار یا تغییرات خلقی مانند، اضطراب یا افسردگی هستند.

سایر درمان های حساسیت به حیوانات خانگی

• ایمونوتراپی: می‌توانید سیستم ایمنی بدن خود را آموزش دهید که به ماده آلرژی زا حساس نباشد. این کار از طریق یک سری عکس آلرژی به نام ایمونوتراپی انجام می‌شود. یک یا دو عکس هفتگی در معرض دوزهای بسیار کمی از ماده حساسیت زا قرار می گیرند، در این حالت پروتئین حیوانی است که باعث واکنش آلرژیک می شود. دوز دارو به تدریج افزایش می یابد، معمولاً در طی یک دوره چهار تا شش ماهه. به مدت سه تا پنج سال هر چهار هفته یکبار به عکس نگهداری نیاز دارید. از ایمونوتراپی معمولاً در مواردی استفاده می شوند که سایر درمان‌های ساده رضایت بخش نباشند.
• شستشوی بینی: می‌توانید از یک نتی پات یا یک بطری فشار مخصوص طراحی شده برای پاک کردن مخاط غلیظ و مواد تحریک کننده از سینوس خود یا یک محلول شستشو داده شده با آب شور استفاده کنید. اگر خودتان محلول نمکی را تهیه می کنید، از آب بدون آلاینده، مقطر، استریل، قبلاً جوشانده شده و خنک شده یا فیلتر شده با فیلتر دارای اندازه منافذ مطلق 1 میکرون یا کمتر استفاده کنید. دستگاه آبیاری را حتماً بعد از هر بار استفاده با آب عاری از آلودگی شستشو دهید و بگذارید تا در هوا خشک شود.

پیشگیری از آلرژی به حیوانات خانگی

اجتناب از قرار گرفتن در معرض حیوانات خانگی بهترین راه پیشگیری برای آلرژی به حیوانات خانگی است. اما این برای بسیاری از افراد گزینه مناسبی به نظر نمی‌رسد، زیرا اعضای خانواده اغلب به حیوانات خانگی خود بسیار وابسته هستند. با دکتر خود صحبت کنید که آیا کاهش قرار گرفتن در معرض حیوان خانگی، به جای یافتن خانه جدید برای آن، ممکن است به کنترل آلرژی کمک کند.

اگر خانه جدیدی برای حیوان خانگی خود پیدا کردید، علائم آلرژی بلافاصله از بین نمی‌روند. حتی پس از تمیزکاری کامل، خانه ممکن است به مدت چندین هفته یا چند ماه دارای میزان قابل توجهی از مواد حساسیت زای حیوانات خانگی باشد. مراحل زیر می توانند به کاهش میزان آلرژن حیوانات خانگی در یک خانه تازه عاری از حیوانات خانگی کمک کنند:

• تمیز کردن: از شخصی که حساسیت به حیوانات خانگی ندارد، بخواهید کل خانه از جمله شستشوی کامل سقف‌ها، دیوارها و لوازم خانه را انجام دهد.
• مبلمان روکش دار را تعویض یا جابجا کنید: در صورت امکان مبلمان روکش دار را تعویض کنید، زیرا با تمیز کردن، همه مواد حساسیت زای حیوانات خانگی از روی روکش مبلمان پاک نمی‌شوند. اثاثه یا لوازم داخلی مبلمان را از اتاق خواب خود به قسمت دیگری از خانه منتقل کنید.
• فرش ها را جایگزین کنید: در صورت امکان، مخصوصاً در اتاق خواب خود، فرش را تعویض کنید.
• ملافه ها را جایگزین کنید: ملافه ها، پتوها و سایر روتختی ها را جایگزین کنید، زیرا شستن کامل مواد حساسیت زای حیوانات خانگی دشوار است. بالش‌های تخت را عوض کنید. اگر نمی توانید تشک و فنر جعبه ای خود را تعویض کنید، آن ها را در پوشش‌های مسدود کننده آلرژن قرار دهید.
• از فیلترهایی با بازده بالا استفاده کنید: فیلترهای ذرات معلق با کارایی بالا (HEPA) برای مجاری هوا، ممکن است مواد آلرژی زا را در هوا به دام بیندازند. تصفیه کننده‌های هوا HEPA همچنین ممکن است مواد حساسیت زای حیوانات خانگی موجود در هوا را کاهش دهند.

نکات مهم برای نگهداری از حیوانات خانگی

اگر حیوان خانگی خود را نگه می دارید، می توانید با استفاده از این نکات در به حداقل رساندن آلرژن ها در خانه خود کمک کنید:

• حیوان خانگی خود را مرتباً بشویید: از یکی از اعضای خانواده یا دوستی که آلرژی و حساسیت به حیوانات ندارد، بخواهید حیوان خانگیتان را به طور هفتگی استحمام کند.
• یک منطقه بدون حیوانات خانگی ایجاد کنید: برای کاهش سطح آلرژن اتاق های خاصی مانند اتاق خواب و مناطق بدون حیوانات خانگی را در خانه خود قرار دهید.
• موکت و وسایل جذب کننده شوره را بردارید: در صورت امکان، فرش‌های خانه را با کف کاشی، چوب یا کفپوش وینیل جایگزین کنید. جایگزین کردن سایر وسایل جذب کننده مواد حساسیت زا مانند، مبلمان و پرده ها را در نظر بگیرید.
• حیوان خانگی خود را بیرون نگه دارید: اگر حیوان خانگی بتواند به راحتی در بیرون زندگی کند، می ‌وانید میزان آلرژن ها را در خانه خود کاهش دهید. این گزینه برای بسیاری از حیوانات خانگی یا شرایطی با آب و هوای خاص مناسب نیست.

کلام آخر

درصورت داشتن آلرژی و حساسیت به حیوانات خانگی، سعی کنید عوامل محرک را از خود دور کنید. اگر حساسیتتان به حیوانات بسیار شدید باشد حتماً باید به پزشک جهت انجام برخی از آزمایش‌ها مراجعه کنید.

منابع: mayoclinic, hopkinsmedicine, aafa, acaai