بیماری کرون چیست و چه علائمی دارد؟

بیماری کرون نوعی بیماری التهابی روده (IBD) است که بر دستگاه گوارش تأثیر می‌گذارد و منجر به علائمی مانند اسهال و مدفوع خونی می‌شود. تغییر رژیم غذایی و برخی داروها می‌توانند در مدیریت برخی علائم این بیماری کمک کنند. با این حال، اکثر افراد در نهایت به جراحی نیاز پیدا می‌کنند.

لازم به ذکر است که تحقیقات در مورد بیماری کرون همچنان کامل نیست و نیاز است که تحقیق و بررسی‌های بیشتری در مورد آن انجام شود. محققان در مورد اینکه این بیماری چگونه شروع می‌شود، چه عاملی باعث پیشرفت آن می‌شود، یا نحوه‌ چگونگی مدیریت آن به بهترین شکل، نظر قطعی و مطمئنی ندارند. همچنین با وجود پیشرفت‌های قابل‌توجه پزشکی و درمانی در سه دهه گذشته، هنوز درمانی برای این بیماری در دسترس نیست.

بیماری کرون بیشتر در روده کوچک و بزرگ ایجاد می‌شود ولی می‌تواند هر بخشی از دستگاه گوارش (GI) را، از دهان تا مقعد، تحت تاثیر قرار دهد. همینطور این امکان وجود دارد که برخی از قسمت‌های دستگاه گوارش را درگیر کند ولی به قسمت‌های دیگر آسیبی نزند.

دامنه شدت بیماری کرون از خفیف تا بسیار شدید است، علائم متفاوتی دارد و این علائم می‌توانند در طول زمان تغییر کنند. در موارد شدید، عوارض این بیماری می‌توانند زندگی بیمار را تهدید کنند.

علائم بیماری کرون

علائم بیماری کرون اغلب به تدریج ایجاد می‌شوند و برخی علائم آن نیز ممکن است در طول زمان بدتر شوند. به ندرت اتفاق می‌افتد که علائم این بیماری به طور ناگهانی ظاهر شوند. اولین علائم بیماری کرون شامل موارد زیر می‌شود:

•   اسهال
•   گرفتگی شکم
•   مدفوع خونی
•   تب
•   خستگی
•   از دست دادن اشتها
•   کاهش وزن
•   احساس تخلیه نشدن کامل مدفوع پس از اجابت مزاج
•   احساس نیاز مکرر به دفع مدفوع

گاهی‌اوقات ممکن است این علائم با علائم بیماری‌های دیگری مانند مسمومیت غذایی، ناراحتی معده یا آلرژی اشتباه گرفته شوند. در صورت تداوم هر یک از این علائم باید به پزشک مراجعه کنید.

علائم کرون ممکن است با پیشرفت بیماری شدیدتر شوند. علائم شدیدتر می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

•   فیستول پری‌ آنال (Perianal Fistula) که باعث درد و بیرون‌ریزی مایع در نزدیکی مقعد می‌شود.
•   زخم‌هایی که ممکن است در هر جایی از دهان تا مقعد ایجاد شوند.
•   التهاب مفاصل و پوست
•   تنگی‌نفس یا کاهش توانایی ورزش به دلیل کم‌خونی

تشخیص زودهنگام این بیماری می‌تواند برای جلوگیری از عوارض شدید آن موثر باشد و به بیمار این امکان را بدهد که به موقع برای شروع درمان اقدام کند.

علت بیماری کرون چیست؟

همانطور که پیش از این اشاره کردیم، علت اصلی ایجاد بیماری کرون چندان مشخص نیست. با این حال، عوامل زیر ممکن است بر احتمال ایجاد این بیماری تأثیرگذار باشند:

•   سیستم ایمنی بدن
•   ژن
•   محیط

طبق گزارش بنیاد کرون و کولیت (CCFA)، حدود 20درصد از افراد مبتلا به بیماری کرون، والدین، فرزند یا خواهر و برادری مبتلا به این بیماری دارند.

طبق یک مطالعه در سال 2012، عوامل خاصی می‌توانند بر شدت علائم بیماری کرون تأثیر بگذارند. این عوامل عبارتند از:

•   سیگار کشیدن
•   سن
•   درگیر بودن راست روده یا رکتوم (Rectum) با این بیماری
•   مدت زمان ابتلا به این بیماری

افراد مبتلا به کرون بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های روده‌ای برآمده از باکتری‌ها، ویروس‌ها، انگل‌ها و قارچ‌ها هستند که این مورد هم می‌تواند بر شدت علائم تأثیر بگذارد و عوارضی ایجاد کند.

همچنین ممکن است بیماری کرون و درمان‌های آن با تاثیر گذاشتن بر سیستم ایمنی، نوع عفونت‌ها را بدتر کند.

عفونت‌های مخمری نیز در بیماری کرون شایع هستند و می‌توانند هم ریه‌ها و هم دستگاه روده را درگیر کنند. این عفونت‌ها باید به درستی تشخیص داده شوند تا از عوارض بعدی جلوگیری شود.

تشخیص بیماری کرون

هیچ نتیجه آزمایشی به تنهایی به پزشک امکان تشخیص بیماری کرون را نمی‌دهد. در واقع، این بیماری با از بین بردن سایر علل احتمالی علائم بیمار تشخیص داده می‌شود.

پزشک ممکن است از چند نوع آزمایش برای تشخیص استفاده کند:

•   آزمایش خون می‌تواند به پزشک برای بررسی نشانه‌های خاصی از مشکلات احتمالی مانند کم‌خونی و التهاب کمک کند.
•   آزمایش مدفوع می‌تواند به پزشک برای تشخیص وجود خون در دستگاه گوارش کمک کند.
•   پزشک ممکن است برای دریافت تصویر بهتری از داخل دستگاه گوارش فوقانی درخواست آندوسکوپی کند.
•   پزشک ممکن است برای معاینه روده‌ بزرگ درخواست کولونوسکوپی کند.
•   آزمایش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن و اسکن ام‌آر‌آی جزئیات بیشتری نسبت به اشعه‌ ایکس ملایم به پزشک ارائه می‌دهند. هر دو آزمایش به پزشک این امکان را می‌دهند تا نواحی خاصی از بافت‌ها و اندام‌های بیمار را ببیند.
•   پزشک احتمالا نمونه بافت یا بیوپسی (Biopsy) در طی آندوسکوپی یا کولونوسکوپی را برای بررسی دقیق بافت دستگاه روده درخواست کند.

زمانی که پزشک تمام آزمایشات لازم را بررسی کرد و سایر دلایل احتمالی علائم بیمار را رد کرد، ممکن است ابتلای شخص به بیماری کرون را تایید کند.

ممکن است پزشک چندین بار دیگر این آزمایش‌ها را تکرار کند تا بافت آسیب‌دیده را پیدا کرده و چگونگی پیشرفت بیماری را تعیین کند.

راه‌های درمان بیماری کرون

هنوز درمانی برای بیماری کرون در دسترس نیست، اما این بیماری قابل کنترل است. گزینه‌های درمانی مختلفی وجود دارد که می‌تواند علائم بیماری و شدت آن‌ها را کاهش دهد.

داروها

انواع مختلفی از داروها برای درمان کرون در دسترس هستند. معمولا برای این بیماری از داروهای ضداسهال و ضدالتهاب استفاده می‌شود. گزینه‌های پیشرفته‌تر شامل داروهای بیولوژیک می‌شود که از سیستم ایمنی بدن برای درمان بیماری استفاده می‌کند.

اینکه بیمار به چه داروهایی نیاز دارد به علائم، سابقه‌ بیماری، شدت بیماری و نحوه پاسخ بیمار به درمان بستگی دارد.

۱-داروهای ضدالتهابی

دو نوع اصلی از داروهای ضدالتهابی که پزشکان برای درمان کرون استفاده می‌کنند، 5-آمینوسالیسیلات‌های خوراکی (نام دیگر آن 5-ASA) و کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids) هستند. داروهای ضدالتهاب اغلب اولین داروهایی هستند که برای درمان بیماری کرون تجویز می‌شوند.

این داروها معمولا زمانی مصرف می‌شوند که بیمار علائم خفیفی داشته باشد که هرازگاهی عود می‌کنند. کورتیکواستروئیدها برای علائم شدیدتر استفاده می‌شوند اما فقط برای مدت کوتاهی باید آن‌ها را مصرف کرد.

۲-تعدیل‌کننده‌های سیستم ایمنی

سیستم ایمنی بیش‌فعال باعث التهاب شده که به دنبال آن علائم بیماری کرون ظاهر می‌شوند. داروهایی که بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند، تعدیل‌کننده‌های ایمنی نام دارند. این داروها علائم التهابی را کاهش داده و واکنش‌های سیستم ایمنی شما را محدود می‌کنند.

۳-آنتی‌بیوتیک‌ها

برخی از پزشکان معتقدند آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است به کاهش برخی از علائم کرون و برخی از محرک‌های احتمالی آن کمک کنند.

به عنوان مثال، آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند ترشحات عفونی را کاهش دهند و فیستول‌ها (اتصالات غیرطبیعی بین بافت‌های بدن که بیماری کرون باعث ایجاد آن‌ها می‌شود) را التیام دهند.

۴-درمان‌های بیولوژیک

اگر شخص به کرون شدید مبتلا باشد، پزشک ممکن است یکی از درمان‌های بیولوژیکی را برای درمان التهاب و عوارض ناشی از این بیماری امتحان کند. داروهای بیولوژیک می‌توانند از رشد پروتئین‌های خاصی که باعث التهاب می‌شوند، جلوگیری کنند.

۵-عمل جراحی

اگر درمان‌های ساده‌تر و تغییرات سبک زندگی علائم بیماری را بهبود نبخشند، ممکن است جراحی لازم باشد. بر اساس گزارش بنیاد کرون و کولیت (CCFA)، حدود 75درصد از افراد مبتلا به بیماری کرون در مقطعی از زندگی خود به جراحی نیاز پیدا خواهند کرد.

برخی از انواع جراحی برای کرون شامل برداشتن بخش‌های آسیب‌دیده‌ دستگاه گوارش و اتصال مجدد بخش‌های سالم می‌شود. سایر روش‌ها بافت‌های آسیب‌دیده را ترمیم ‌کرده، به زخم‌های بافت رسیدگی کرده یا عفونت‌های عمیق را درمان می‌کنند.

۶-رژیم غذایی

غذا باعث بیماری کرون نمی‌شود، اما می‌تواند باعث عود کردن بیماری شود. پزشک پس از تشخیص کرون احتمالا مراجعه به یک متخصص تغذیه را پیشنهاد خواهد کرد. 

متخصص تغذیه در ابتدا ممکن است از بیمار بخواهد هرآنچه که در طول روز می‌خورد را در یک دفترچه یادداشت کند و احساس یا اثری را که بعد از خوردن هر یک از غذاها در بدن خود مشاهده کرده بنویسد. سپس با استفاده از این اطلاعات، برای بیمار یک برنامه غذایی مناسب تهیه می‌کند تا بتواند مواد مغذی بیشتری را از غذاهایی که می‌خورد جذب کند و عوارض جانبی منفی هرکدام از غذاها را به حداقل برساند.

رژیم غذایی مناسب برای بیماری کرون

لازم به ذکر است که برنامه غذایی‌ای که برای یک فرد مبتلا به بیماری کرون جواب می‌دهد، ممکن است برای فرد دیگری چنین نتیجه‌ای نداشته باشد، زیرا این بیماری نواحی مختلفی از دستگاه گوارش را در افراد مختلف درگیر می‌کند.

اگر مبتلا به بیماری کرون هستید، مهم است بدانید که چه غذایی در بدن شما بهتر عمل می‌کند. این مسئله را می‌توانید با پیگیری علائم خود هنگام اضافه کردن یا حذف برخی مواد غذایی از رژیم‌تان متوجه شوید. تغییر سبک زندگی و رژیم غذایی ممکن است به شما در کاهش علائم و شدت آن‌ها کمک کند.

به میزان متعادل فیبر مصرف کنید

برخی از افراد به رژیم غذایی با فیبر و پروتئین بالا نیاز دارند. اما برای برخی دیگر، خوردن غذاهای با فیبر بالا مانند میوه‌ها و سبزیجات ممکن است مشکلات گوارشی آن‌ها را بدتر کند. اگر چنین مشکلی دارید، ممکن است لازم باشد غذاهای با فیبر کمتر در رژیم غذایی خود جایگزین کنید. اما در این مورد با پزشک خود مشورت کنید.

مصرف چربی را محدود کنید

بیماری کرون ممکن است در توانایی بدن شما برای تجزیه و جذب چربی اختلال ایجاد کند. این چربی اضافی از روده کوچک شما به روده بزرگ منتقل می‌شود که ممکن است باعث اسهال شود.

با این حال، مطالعه‌ای در سال 2017 روی موش‌ها نشان داد که رژیم غذایی حاوی چربی‌های گیاهی پتانسیل این را دارد که میکروبیوم روده را به طور موثری برای بیماری کرون تغییر دهد، هرچند که هنوز در این مورد به تحقیقات بیشتری نیاز است. به این ترتیب، برای دریافت میزان مناسب چربی از پزشک یا یک متخصص تغذیه کمک بگیرید.

مصرف لبنیات را محدود کنید

حتی اگر قبلا با مصرف لاکتوز مشکلی نداشتید، در صورت ابتلا به بیماری کرون، بدن شما ممکن است در هضم برخی از محصولات لبنی دچار مشکل شود. مصرف لبنیات می‌تواند منجر به ناراحتی معده، گرفتگی عضلات شکم و اسهال در برخی افراد شود.

آب کافی بنوشید

بیماری کرون ممکن است بر توانایی بدن شما برای جذب آب از دستگاه گوارش تأثیر بگذارد که می‌تواند منجر به کم‌آبی بدن شود. در صورت داشتن اسهال یا خونریزی، خطر کم‌آبی بدن به شدت زیاد است.

مولتی‌ویتامین مصرف کنید

بیماری کرون می‌تواند بر توانایی روده شما برای جذب مناسب سایر مواد مغذی از غذا تأثیر بگذارد، که در این مورد، خوردن غذاهای غنی از مواد مغذی ممکن است کافی نباشد. از این رو، بهتر است که با پزشک خود در مورد مصرف مولتی‌ویتامین صحبت کنید تا متوجه شوید که آیا مصرف آن برای شما لازم است یا خیر.

درمان‌های طبیعی برای بیماری کرون

برخی از افراد از طب مکمل و جایگزین (CAM) برای کمک به مدیریت علائم بیماری‌های مختلف از جمله بیماری کرون استفاده می‌کنند. این نوع درمان‌ها مورد تایید سازمان غذا و دارو نیست، اما برخی افراد از آن‌ها در کنار داروهای اصلی استفاده می‌کنند. توجه داشته باشید که بدون مشورت با پزشک خود هیچ درمان جدیدی را به برنامه درمانی فعلی خود اضافه نکنید.

برخی از درمان‌های CAM برای بیماری کرون عبارتند از:

•   پروبیوتیک‌ها (Probiotics): پروبیوتیک‌ها باکتری‌های زنده‌ای هستند که می‌توانند به شما در جایگزینی و بازسازی باکتری‌های مفید در دستگاه روده کمک کنند. پروبیوتیک‌ها همچنین از برهم‌خوردن تعادل طبیعی روده توسط میکروارگانیسم‌ها و عود کردن بیماری کرون جلوگیری می‌کنند. با این حال، داده‌های علمی در مورد اثربخشی این نوع درمان محدود است.
•   پری‌بیوتیک‌ها (Prebiotics): پری‌بیوتیک‌ها مواد مفیدی هستند که در گیاهانی مانند مارچوبه، موز، کنگر فرنگی و تره فرنگی یافت می‌شوند. این مواد به تغذیه باکتری‌های مفید در روده کمک می‌کنند و تعداد آن‌ها را افزایش می‌دهند.
•   روغن ماهی: روغن ماهی سرشار از امگا3 است. طبق یک مطالعه در سال 2017، احتمال مفید بودن این مکمل برای بیماری کرون وجود دارد، اما تحقیقات در مورد این مسئله هنوز کامل نشده است. ماهی‌های روغنی مانند سالمون و خال مخالی سرشار از امگا3 هستند. همینطور می‌توانید از مکمل‌های روغن ماهی استفاده کنید.
•   مکمل‌ها: بسیاری از مردم بر این باورند که برخی گیاهان، ویتامین‌ها و مواد معدنی، علائم بیماری‌های مختلف از جمله التهاب مرتبط با بیماری کرون را کاهش می‌دهند. تحقیقات در مورد اینکه کدام مکمل‌ها ممکن است برای بیماری کرون مفید باشند همچنان در حال انجام است.
•   آلوئه‌ورا: برخی معتقدند گیاه آلوئه‌ورا دارای خواص ضدالتهابی است و از آنجایی که التهاب یکی از علائم اصلی بیماری کرون است، افراد می‌توانند از آن به عنوان یک ضدالتهاب طبیعی استفاده کنند. با این حال، در حال حاضر هیچ تحقیقی وجود ندارد که نشان دهد آلوئه‌ورا به درمان کرون کمک می‌کند.
•   طب سوزنی: این طب به صورت فرو کردن سوزن در پوست برای تحریک نقاط مختلف بدن انجام می‌شود. یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که طب سوزنی همراه با فتیله‌گذاری (Moxibustion) (نوعی از طب سنتی چینی که شامل سوزاندن گیاهان دارویی خشک‌شده روی پوست یا نزدیک آن می‌شود.) علائم بیماری کرون را بهبود می‌بخشد. اما در این مورد تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

اگر از هرگونه درمان CAM یا داروهای بدون نسخه استفاده می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از این مواد می‌توانند بر کارایی داروها یا سایر درمان‌ها تأثیر بگذارند. در برخی موارد، یک تداخل یا عارضه‌ جانبی می‌تواند خطرناک باشد یا حتی زندگی بیمار را تهدید کند.

جراحی کرون

عمل جراحی برای بیماری کرون به عنوان آخرین راه ‌حل در نظر گرفته می‌شود، اما سه چهارم افراد مبتلا به کرون در نهایت به نوعی جراحی برای تسکین علائم یا عوارض بیماری نیاز پیدا می‌کنند.

زمانی که داروها دیگر افاقه نمی‌کنند یا عوارض جانبی درمان خیلی شدید می‌شود، پزشک ممکن است یکی از جراحی‌های زیر را پیشنهاد کند.

•   استریکچرپلاستی (Strictureplasty): در این جراحی برای کاهش اثرات زخم یا آسیب بافت، روده‌ها را گشاد و کوتاه می‌کنند.
•   رزکسیون روده (Bowel Resection): در طی این جراحی بخش‌هایی از روده‌ آسیب‌دیده برداشته می‌شود و بخش‌های سالم روده به هم بخیه می‌شوند.
•   استومی (Ostomy): در این جراحی سوراخی در قسمت شکم ایجاد می‌شود تا از طریق آن بدن بیمار بتواند مواد زائد را دفع کند. این عمل معمولا زمانی انجام می‌شود که بخشی از روده کوچک یا بزرگ برداشته شود. این سوراخ ایجاد شده می‌تواند دائمی یا موقت باشد تا زمانی که روده‌ بیمار به طور کامل بهبود یابد.
•   کولکتومی (Colectomy): در این جراحی بخش‌های آسیب‌دیده‌ روده‌ بزرگ برداشته می‌شود.
•   پروکتوکولکتومی (Proctocolectomy): این جراحی برای برداشتن کولون و رکتوم است. اگر این جراحی برای بیماری انجام شود، به دنبال آن جراحی کولوستومی (Colostomy) (ایجاد سوراخی در روده‌ بزرگ برای تخلیه‌ مواد زائد) نیز باید انجام شود.

جراحی بیماری کرون برای تسکین علائم مفید است، اما بدون خطر نیست. اگر به بیماری کرون مبتلا هستید و نیاز به جراحی دارید، هرگونه نگرانی‌ای که ممکن است در مورد جراحی داشته باشید را با پزشک خود در میان بگذارید.

انواع بیماری کرون چیست؟

شش نوع بیماری کرون وجود دارد که همگی بر اساس بخشی که در دستگاه گوارش درگیر می‌کنند، تقسیم‌بندی شده‌اند. این شش نوع شامل موارد زیر هستند:

•   بیماری کرون گاسترودئودنال (Gastroduodenal): این نوع غیرمعمول عمدتا معده و دوازدهه‌ بیمار را که اولین قسمت روده‌ کوچک است، درگیر می‌کند.
•   ژژنوئیلیت (Jejunoileitis): این نوع در قسمت دوم روده به نام ژژونوم رخ می‌دهد. مانند کرون گاسترودئودنال، این نوع کرون نیز کمتر رایج است.
•   ایلیت (Ileitis): ایلیت شامل التهاب در آخرین قسمت روده کوچک یا ایلئوم می‌شود.
•   ایلئوکولیت (Ileocolitis): این نوع ایلئوم و کولون را تحت تأثیر قرار می‌دهد و شایع‌ترین نوع کرون است.
•   کولیت کرون (Crohn’s Colitis): این نوع کرون فقط روده‌ بزرگ را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هم کولیت اولسراتیو (Ulcerative Colitis) و هم کولیت کرون فقط روی روده‌ بزرگ تاثیر می‌گذارند، اما کولیت کرون می‌تواند لایه‌های عمیق‌تری از پوشش روده را درگیر کند.
•   بیماری پری‌آنال (Perianal): این نوع اغلب شامل فیستول، یا اتصالات غیرطبیعی بین بافت‌ها، عفونت‌های بافتی عمیق، و همچنین زخم‌هایی در پوست بیرونی اطراف مقعد است.

تفاوت بیماری کرون و کولیت اولسراتیو چیست؟

بیماری کرون و کولیت اولسراتیو (UC) هر دو نوعی بیماری التهابی روده (IBD) هستند و ویژگی‌های مشابه زیادی دارند، به طوری که حتی ممکن است با یکدیگر اشتباه گرفته شوند.

این دو بیماری دارای ویژگی‌های مشترک زیر هستند:

•   اولین علائم و نشانه‌های بیماری کرون و UC بسیار مشابه هستند. این علائم می‌تواند شامل اسهال، درد و گرفتگی شکم، خونریزی مقعدی، کاهش وزن و خستگی باشد.
•   هم بیماری UC و هم بیماری کرون در افراد 15 تا 35 ساله و افرادی که سابقه خانوادگی هر یک از انواع IBD را دارند، بیشتر دیده می‌شود.
•   به طور کلی، احتمال ابتلا به IBD برای همه‌ جنسیت‌ها یکسان است.
•   علیرغم دهه‌ها تحقیق، دانشمندان هنوز نمی‌دانند چه چیزی باعث ایجاد هر یک از این بیماری‌ها می‌شود. در هر دو مورد، بیش‌فعالی سیستم ایمنی یک عامل احتمالی است، اما احتمالا عوامل دیگری هم نقش دارند.

تفاوت‌های این دو بیماری به این صورت است:

•   UC فقط روده‌ بزرگ را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما بیماری کرون می‌تواند هر بخشی از دستگاه گوارش را، از دهان گرفته تا مقعد، تحت تاثیر قرار دهد.
•   UC تنها بر خارجی‌ترین لایه‌ بافت پوشاننده‌ روده‌ بزرگ به نام مخاط تأثیر می‌گذارد. اما بیماری کرون می‌تواند تمام لایه‌های سطحی و عمیق بافت روده را تحت تاثیر قرار دهد.

UC تنها یکی از انواع بیماری‌های التهابی روده‌ بزرگ است. چندین نوع دیگر کولیت نیز وجود دارد. همه‌ اشکال کولیت مثل UC باعث التهاب و آسیب روده نمی‌شوند.

آمار بیماری کرون

طبق گزارش CCFA و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC):

•   افرادی که به طور مرتب سیگار می‌کشند، دو برابر بیشتر احتمال ابتلا به بیماری کرون در آن‌ها وجود دارد.
•   اگر این بیماری در زمان مناسب با دارودرمانی یا عمل جراحی درمان شود، 50 درصد از افراد مبتلا بهبود می‌یابند یا تنها علائم خفیفی را ظرف مدت پنج سال پس از تشخیص تجربه می‌کنند.
•   حدود 11 درصد از افراد مبتلا به کرون یک بیماری مزمن را تجربه خواهند کرد.

بر اساس مطالعه‌ای در سال 2016:

•   بیماری کرون تقریباً در مردان و زنان به یک اندازه رخ می‌دهد.
• بیماری کرون از هر سه نفر مبتلا، در دو نفر تا قبل از 40 سالگی تشخیص داده می‌شود.

 بیماری کرون در کودکان

اکثر افراد مبتلا به بیماری کرون در دهه 20 و 30 سالگی تشخیص داده می‌شوند، اما IBD می‌تواند در کودکان نیز ایجاد شود. بر اساس یک بررسی در سال 2016، تقریباً 1 نفر از هر 4 فرد مبتلا به IBD علائم بیماری را قبل از 20 سالگی نشان می‌دهد.

نوعی از بیماری کرون که فقط روده‌ بزرگ را درگیر می‌کند در کودکان و نوجوانان شایع است. این بدان معناست که تمایز بین کرون و UC دشوار است تا زمانی که کودک علائم دیگر را نشان دهد.

درمان مناسب برای بیماری کرون در کودکان بسیار مهم است زیرا کرون درمان نشده می‌تواند منجر به تاخیر در رشد و ضعیف شدن استخوان‌ها شود. همچنین ممکن است باعث ناراحتی عاطفی قابل توجهی در این مرحله از زندگی شود. درمان‌های مناسب شامل موارد زیر می‌شود:

•   آنتی‌بیوتیک‌ها
•   آمینوسالیسیلات‌ها (Aminosalicylates)
•   داروهای بیولوژیک
•   داروهای تعدیل‌کننده‌ سیستم ایمنی
•   استروئیدها (Steroids)
•   رژیم غذایی

داروهای کرون می‌توانند عوارض جانبی قابل توجهی روی کودکان داشته باشند. برای یافتن گزینه‌های مناسب ضروری است که با پزشک فرزندتان همکاری داشته باشید.

در نهایت تحقیقات هنوز برای یافتن درمان‌های مؤثرتر و قطعی برای بیماری کرون ادامه دارد. اما علائم این بیماری را می‌توان با موفقیت مدیریت کرد و بهبودی در آن امکان‌پذیر است. پزشک می‌تواند به شما در یافتن داروهای مناسب، درمان‌های جایگزین و تغییرات سبک زندگی در جهت بهبود کرون کمک کند. بنابراین اگر علائم بیماری کرون را دارید، فورا برای تعیین علت و راه‌حل‌های آن با پزشک خود صحبت کنید.