پُرخوری عصبی با گرسنگی چه تفاوتی دارد؟
پُرخوری عصبی (Nervous overeating) یا اختلال خوردن یکی از مشکلاتی است که بیشتر افراد با آن مواجه هستند. زندگی پر مشغله و پر تنش امروز سبب شده که بسیاری از ما دچار پرخوری عصبی شویم. در واقع خوردن مکانیسمی برای فرار ما از تنش‌های روانی است که هر روز با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنیم. اما این اختلال می‌تواند در دراز مدت تهدیدی برای سلامت ما باشد. در این مطلب از وبلاگ اسنپ‌دکتر شما را بیشتر با این اختلال و راه‌های پیشگیری و درمان آن آشنا خواهیم کرد.
پرخوری عصبی یا اختلال خوردن، اختلالی است جدی و بالقوه که تهدید کننده زندگی افراد شده است. افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است به طور مخفیانه پرخوری کنند. اغلب این افراد با از دست دادن کنترل بر بدن و اعصاب خود شروع به خوردن مقادیر زیادی غذا می‌کنند.
آنها ممکن است برای خلاص شدن از شر کالری و جلوگیری از افزایش وزن، از روش‌های مختلفی استفاده کنند. به عنوان مثال، ممکن است هربار پس از مصرف غذا سعی کنند آن را استفراغ کنند یا از مکمل‌های کاهش وزن استفاده کنند که بیشتر اوقات باعث مسموم شدن‌شان می‌شود.
اگر به پرخوری عصبی مبتلا هستید، احتمالاً با وزن و فرم بدنتان دچار مشکل شده‌اید. ممکن است خود را به‌خاطر نقص‌های بدنی به‌شدت قضاوت کنید. از آنجایی که غلبه بر پرخوری عصبی، به یک خودانگاره درباره بدن یا به اصطلاح به شرم از بدنتان مربوط می شود، درمان موثر می‌تواند به شما کمک کند احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید. الگوهای غذایی سالم‌تری را انتخاب کنید و سلامتی‌تان را بدست آورید.
بولیمیا (پرخوری عصبی) چیست؟
بسیاری از افراد مبتلا به بولیمیا شرایط روانی مشترکی دارند و استرس و اضطراب در میان آنها بسیار شایع است. این افراد اغلب در تعدیل احساسات خود مشکل دارند و نمی‌توانند میانه رو باشند. رژیم گرفتن یا اختلال در تغذیه می‌تواند احتمال ابتلا به بولیمیا را افزایش دهد. در برخی موارد، در بدن به علت محرومیت مداوم از غذا تحولاتی ایجاد می شود و فرد پس از پرخوری عصبی (بولیمیا) به بی‌اشتهایی عصبی (آنورکسیا) مبتلا می‌شود.
پُرخوری عصبی را چگونه تشخیص دهیم؟
اگر احساس می‌کنید که دچار پرخوری عصبی شده‌اید می‌توانید این نشانه‌ها و علائم را در خودتان جست‌وجو کنید. نشانه‌های پرخوری عصبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درگیر بودن با شکل بدن و وزن خود
- زندگی در ترس افزایش وزن
- احساس از دست دادن کنترل مثلا: نمی‌توانید غذا خوردن را متوقف کنید.
- مجبور کردن خود به استفراغ یا ورزش بیش از حد برای جلوگیری از افزایش وزن پس از پرخوری.
پرخوری عصبی چه تفاوتی با گرسنگی دارد؟
ما اغلب زمانی به سراغ غذا می‌رویم که گرسنه باشیم. اما گاهی گرسنه بودن تنها دلیل جذب ما به غذا نمی‌شود. تنش‌های روانی یکی از دلایلی است که ما را به سوی بشقاب غذا می‌کشاند و اغلب به پُرخوری و اضافه وزن منجر می‌شود. اما چطور می‌توانیم گرسنگی طبیعی را از پرخوری عصبی تشخیص دهیم. علائم پرخوری عصبی و تفاوتش با یک گرسنگی طبیعی می‌تواند اینگونه باشد که:
گرسنگی عصبی اغلب به خوردن خارج از کنترل منجر می‌شود
در این حالت شما یک بسته چیپس بزرگ یا یک بستنی را می‌خورید، بدون آنکه به مقدار آن توجهی داشته باشید یا حتی از آن لذت ببرید، اما زمانی که واقعا گرسنه هستید، معمولا آگاهانه غذا می‌خورید.
گرسنگی عصبی با سیر شدن برطرف نمی‌شود
در چنین حالتی شما تمایل به خوردن بیشتر و بیشتر دارید تا زمانی که احساس ناراحتی و سیری بیش از حد را تجربه کنید. اما در گرسنگی فیزیکی نیازی نیست بیش از حد غذا بخورید، وقتی معده‌تان پر شود احساس سیری می‌کنید.
گرسنگی عصبی در معده اتفاق نمی‌افتد
با اینکه این نوع از گرسنگی در معده احساس می‌شود، اما در واقع یک ولع ذهنی است و شما به غذاها، مزه‌ها و بوهای خاصی تمایل دارید.
چند حقیقت درباره پرخوری
- تاثیرات پرخوری عصبی می‌تواند به سلامت کلی بدن نیز آسیب برساند. بولیمیا می‌تواند باعث خشکی پوست، اختلالات کلیوی، مشکلات گوارشی، کم خونی و مشکلات دیگر شود.
- بولیمیا یک اختلال دائمی و همیشگی است. بیشتر افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، تا آخر عمر مجبورند آن را تحمل کنند.
- ممکن است بولیمیا ژنتیکی باشد. در برخی موارد والدین بیماران نیز از همین اختلال رنج می‌بردند.
- همه افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، چاق نیستند و بسیاری از آنها وزن طبیعی دارند.
- بولیمیا یک اختلال عصبی است که خود را بصورت فیزیکی نشان می‌دهد اما در مغز انسان آغاز می‌شود.
علت پرخوری چیست؟
پرخوری نیز همانند سایر اختلالات غذا خوردن، به عوامل بسیار زیادی بستگی دارد. عواملی همچون علل بیولوژیکی، روان‌شناختی، محیطی و رفتاری. اما شرایطی که بیشترین ریسک ابتلا به پراشتهایی را ایجاد می‌کنند، عبارت‌اند از:
- ژنتیک (اگر فردی در خانواده شما قبلاً به پراشتهایی مبتلا بوده، احتمال انتقال آن به شما هم وجود دارد. در صورتی ابتلا یکی از خویشاوندان درجه‌یک به پرخوری، احتمال ابتلای شما به پرخوری ۴ برابر است.)
- بحران‌های روحی یا خانوادگی
- سابقه تجربه سو استفاده جنسی
- اعتمادبه‌نفس پایین
- اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب یا مصرف مواد مخدر
تا به حال دقت کرده‌اید، استرس تا چه حد موجب بروز احساس گرسنگی در شما می‌شود؟
این احساس صرفا ذهنی نیست. در دنیای پر هرج و مرج ما که همه چیز در آن به سرعت اتفاق می‌افتد، استرس به صورت یک حالت مزمن در می‌آید و موجب ترشح هورمون کورتیزول (cortisol) می‌شود. این هورمون باعث ایجاد تمایل به غذاهای شور، شیرین و پرچرب می‌شود که مصرف آنها موجب ایجاد انرژی و احساس مطلوبی در شما می‌شود. با بروز استرس غیر قابل کنترل در زندگی روزمره، تمایل به غذا خوردن برای ایجاد آرامش بیشتر می‌شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر علائم بولیمیا دارید، در اسرع وقت به دنبال کمک پزشکی باشید. اگر پرخوری عصبی درمان نشود، می‌تواند به شدت بر سلامت شما تاثیر منفی بگذارد.
در مورد علائم و احساسات خود با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید. اگر تمایلی به درمان ندارید، در مورد آنچه در حال گذراندن آن هستید به کسی اعتماد کنید؛ چه دوست یا عزیز، یک معلم، یا شخص دیگری که به او اعتماد دارید. قطعا او می تواند به شما در برداشتن اولین گام‌ها برای درمان پرخوری عصبی کمک کند.
