معرفی دارو: آنتی هموروئید
آنتی هموروئید (anti-hemorrhoids) از جمله داروهایی است که برای درمان بواسیر مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو به صورت قرص و شیاف در داروخانه عرضه می‌شود. در این مطلب از وبلاگ اسنپ‌دکتر به معرفی این دارو، موارد مصرف، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن پرداخته‌ایم.
هموروئید یا بواسیر، از بیماری‌های روده‌ای است که بسیاری از افراد در دوره‌ای از زندگی به آن مبتلا می‌شوند. هموروئید در واقع رگ‌های خونی بزرگ شده در ناحیه رکتال روده هستند که ماندن آنها در مقعد باعث بروز خونریزی می‌شود. درمان اولیه هموروئیدهای خفیف شامل افزایش میزان فیبر مصرفی، مایعات و استفاده از کمپرس یخ و حمام است. در صورتی که درمان‌های خانگی هموروئید مؤثر واقع نشوند، درمان با استفاده از داروها و عمل‌های جراحی شروع می‌شود. درمان‌های دارویی و استفاده از آنتی هموروئید به عنوان خط اول درمان آن شناخته می‌شود. این روش در مرحله ابتدایی هموروئید و پیش از عود کردن آن مؤثر واقع می‌شود. کنترل درد و خونریزی، جلوگیری از سوزش و خارش مقعد از علائمی هستند که می‌توانند با استفاده از آنتی هموروئیدها درمان شوند.
موارد استفاده آنتی هموروئید
آنتی هموروئید دارویی است که برای درمان تحریک و تورم، سوزش، درد و خارش ناشی از هموروئید تجویز می‌شود. آنتی هموروئید که بیشتر به شکل پماد مورد استفاده قرار می‌گیرد، بهترین گزینه‌های درمان برای هموروئیدهای درجه یک است. این دارو می‌تواند بدون تجویز پزشک و به راحتی از داروخانه‌ها تهیه شود. اما پیش از استفاده از آن بهتر است، مورد معاینه و آزمایش پزشک قرار بگیرید.
پماد آنتی هموروئید در حالت‌های عود کرده بواسیر نمی‌تواند کارساز واقع شود. علاوه بر این، استفاده خودسرانه و خارج از تجویز پزشک ممکن است باعث ایجاد تأخیر در روند بهبودی و دوچندان کردن آسیب‌های وارده به بافت‌های مقعدی شود. داروی آنتی هموروئید بعد از یک هفته از شروع مصرف لازم است علائم بهبودی را نشان دهد. در غیر این صورت لازم است که درمان‌های پزشکی نظیر جراحی و لیزر را آغاز کرد.
عوارض جانبی آنتی هموروئید
داروهای آنتی هموروئید معمولاً عوارض جانبی خاصی ندارند. در برخی از موارد ممکن است سبب بروز درد جزئی یا خارش در هنگام مصرف دارو شوند. در صورتی که در دوره‌ی استفاده از آن با اثرات جانبی شدید یا وخیم شدن اوضاع روبرو شدید، مراتب را سریعاً به پزشک متخصص اطلاع دهید. در بعضی نمونه‌های نادر ممکن است با افزایش ضربان قلب، سردرد، بروز نشانه‌های عصبی، سوزش، کم‌خوابی و واکنش‌های آلرژیک روبرو شوید.
افرادی که نسبت به داروهای آنتی هموروئید حساسیت شدید دارند ممکن است علائم وخیم‌تری را تجربه کنند. راش و خارش پوست، تورم، تنگ شدن قفسه‌ی سینه، مشکلات تنفسی، دشواری در بلعیدن غذا، تورم دهان، صورت و لب‌ها، خونریزی و درد رکتوم از جمله‌ی این موارد هستند. در صورتی که چنین علائمی را تجربه کردید، لازم است به بیمارستان مراجعه فرمایید.
موارد احتیاط مصرف آنتی هموروئید
افرادی که مبتلا به ضایعات قارچی و ویروسی هستند در مصرف این دارو باید احتیاط کنند. مبتلایان به عفونت‌های ثانویه و ضایعات سلی مقعد نیز از کسانی هستند که نسبت به مصرف آن منع خواهند شد. در صورتی که نسبت به فنیل افرین و پراموکسین حساسیت دارید، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. داروهای آنتی هموروئید ممکن است شامل مواد غیرفعال باشد. این مواد احتمال دارند که باعث بروز واکنش‌های آلرژیک و دیگر مشکلات در بیمار شوند. برای جلوگیری از بروز هر گونه مشکل احتمالی لازم است با پزشک خود مشورت نمایید.
افراد مبتلا به برخی از بیماری‌های خاصی لازم است در مصرف آنتی هموروئید احتیاط نمایند. دیابت، مشکلات قلبی و عروقی، فشار خون بالا، اختلالات تیروئید و مشکلات مجاری ادراری از جمله‌ی این موارد هستند. مصرف این دارو در کودکان کمتر از 12 سال بدون تجویز و مشورت با پزشک ممنوع است. همچنین زنان باردار نیز برای استفاده از آن لازم است دارو را تحت نظر و تجویز پزشک مصرف نمایند. تا کنون گزارشی مبنی بر انتقال آنتی هموروئید به شیر مادر ارائه نشده است. با این حال، زنان در دوران شیردهی لازم است با پزشک خود مشورت نمایند.
تداخلات دارویی آنتی هموروئید
داروی آنتی هموروئید بیشتر با داروهای مسدودکننده‌ی بتا آدرنرژیک تداخل دارد. این داروها با کاهش جریان خون کبدی منجر به کاهش سرعت متابولیسم لیدوکائین موجود در آنتی هموروئید می‌شوند. تداخل دارویی آنتی هموروئید با سایمتیدین نیز باعث بروز عملکردی مشابه در آن می‌شود. در صورتی که این دارو همزمان با وارفارین مصرف شود نیز ممکن است باعث افزایش اثر آن شود. مترونیدازول، متابولیسم فنی توئین را مهار کرده و منجر به افزایش غلظت پلاسمایی آن می‌شود. مصرف این دارو با داروهایی که حاوی الکل هستند نیز ممکن است منجر به بروز حساسیت و ایجاد تداخل در اثرگذاری آن شود. این دارو ممکن است با بعضی از داروهای ضد افسردگی نیز منجر به بروز تداخل دارویی شود.
علائم اورودز آنتی هموروئید
یکی از اولین نشانه‌های مصرف بیش از حد آنتی هموروئید، بروز مشکلاتی در روند دفع و ایجاد تنش‌هایی در تنفس است. در صورت بروز چنین علائمی لازم است سریعاً با اورژانس تماس بگیرید. خونریزی از رکتوم، ایجاد تحریکات شدید در داخل یا اطراف آن، افزایش شدید فشار خون، بروز سردرد، تار شدن دید، صدای وزوز در گوش، اضطراب، استرس، درد قفسه‌ی سینه، تنگ شدن نفس و تشنج از جمله علائمی هستند که نشان از اوردوز این دارو دارند. مصرف بیش از حد نمونه‌های خوراکی آنتی هموروئید همچنین ممکن است باعث بروز مشکلات گوارشی و دردهای شدید معده شود.
فراموش کردن مصرف دارو
مصرف منظم داروهای آنتی هموروئید تا رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب از اهمیت زیادی برخوردار است. در صورتی که این داروها را به صورت منظم مصرف می‌کنید، در صورت فراموش کردن یک دوز لازم است آن را سریعاً استعمال نمایید. در صورت یادآوری زمان مصرف، چنانچه به دوز بعدیِ مصرف نزدیک هستید، از مصرف دوز فراموش شده خودداری فرمایید. همچنین از دو برابر کردن دوز بعدی به منظور جبران دوز فراموش شده نیز اجتناب نمایید.
نحوه‌ی نگهداری آنتی هموروئید
بهترین دما برای نگهداری از پمادهای آنتی هموروئید، دمای 20 تا 25 درجه‌ی سانتی‌گراد است. قرص و شیاف آنتی هموروئید را درون جعبه و دور از نور مستقیم و رطوبت نگهداری کنید. درب نمونه‌های پمادی آن را نیز پس از مصرف به خوبی بسته و در جای خشک و خنک قرار دهید. بنا به شرکت سازنده‌ی دارو ممکن است شرایط نگهداری متفاوتی تعریف شده باشد که نیاز به مطالعه‌ی آن داشته باشید. آنتی هموروئیدها را دور از دسترس کودکان قرار داده و از حرارت دادن آن خودداری نمایید.
